Money Monster to dobrze wyreżyserowany thriller dramatyczny, obciążony ciężkimi komentarzami społecznymi i nieprawdopodobnymi bitami fabularnymi.
Money Monster obraca się wokół jednego Lee Gatesa (George Clooney), gospodarza Money Monster: bardzo popularnego telewizyjnego programu finansowego i programu „infotainment”, w którym Lee udziela swoim widzom wskazówek, w jaki sposób mogą się wzbogacić poprzez inwestowanie w akcje i „conning” „oszustów z Wall Street. Kiedy Lee wykonuje niewłaściwy telefon i mówi tym, którzy oglądają z domu, aby kupowali akcje od firmy finansowej IBIS - tylko po to, by akcje IBIS spadły w niewytłumaczalny sposób na tyle daleko, aby spowodować stratę w wysokości wielu milionów dolarów dla firmy - stwierdza później sam wziął zakładnika na żywo na żywo przez Kyle Budwell (Jack O'Connell): rozczarowany widz Money Monster, który zainwestował (i stracił) 60 000 $, postępując zgodnie z radą Lee.
Lee wraz ze swoją znakomitą ekipą produkcyjną Money Monster i oddaną producentką Patty Fenn (Julia Roberts) musi następnie pracować w czasie rzeczywistym, aby utrzymać się przy życiu, spełniając żądania Kyle'a: odkryć prawdę o tym, co spowodowało, że akcje IBIS gwałtownie spadek wartości 800 milionów USD w pierwszej kolejności. Jednak gdy Lee i Patty ścigają się z czasem, aby zapobiec zabiciu Kyle'a przez kogokolwiek i przeprowadzić „dochodzenie” w sprawie tego, co się naprawdę wydarzyło, zaczyna być coraz bardziej jasne, że prawda leżąca u podstaw strat finansowych IBIS jest bardziej skomplikowana niż jakiekolwiek z nich wyobrażony.
Money Monster to dramat / thriller, który bardzo mocno wpisuje się w entuzjazm 2016 roku, z jego nieufnością do Wall Street, mediów głównego nurtu i ogólnie amerykańskiego sektora korporacyjnego. Film bardzo przypomina również takie przełomowe tytuły z lat 70., jak Dog Day Afternoon and Network, w sposób, w jaki łączy satyrę i komentarze społeczne z krótkimi filmami opartymi na narracji. Money Monster czuje się kiczowaty z tych samych powodów, ponieważ takie podejście do opowiadania historii sprawia, że przesłania i obserwacje filmu stają się bardziej głoszone i popierane przez współczesne standardy filmowe - nawet gdy Money Monster podejmuje kroki, aby malować swoje postacie i sytuacje w odcieniach szarości, a nie czerni i bieli.
Scenariusz Money Monster przypisany Alanowi DiFore (współtwórcy The Bridge), Jimowi Koufowi (współtwórcy Grimm) i Jamie Linden (10 lat) to coś w rodzaju mieszanej torby, traktowanej jako całość. W pierwszej połowie narracji filmu zaczyna się rozwijać Lee Gates - niezbyt subtelna karykatura prawdziwych osobowości telewizyjnych z „finansowej rewizji”, takich jak Jim Cramer - jako intrygujący i skomplikowany bohater, jednocześnie zestawiając go z Kyle: typ klasy robotniczej, który stopniowo okazuje się mniej zwykłą ofiarą (a tym samym bardziej interesującym) niż się wydaje na początku. Jednak studia nad postaciami są podważane przez drugą połowę filmu, ponieważ Money Monster przekształca się w bardziej niewiarygodny thriller, w którym bohaterowie są niczym więcej niż ustami, aby przedstawić jawny komentarz społeczny / polityczny.
Z drugiej strony Money Monster jest mocno skonstruowanym dramatycznym thrillerem, dzięki staraniom reżyserki Jodie Foster i jej współpracowników stojących za kamerą. Foster i reżyser fotografii Matthew Libatique (Czarny łabędź, Straight Outta Compton) skutecznie starają się zachować klaustrofobię filmu pod względem wizualnym, jednocześnie zapewniając bardziej subtelny komentarz społeczny dzięki powtarzającym się ujęciom i przekrojom różne osoby, które oglądają spektakl Money Monster TV, rozwijają się w samym filmie. Money Monster nie ma stylistycznych cech, które wyróżniały podobnie społecznie świadome filmy z ostatniego dziesięciolecia (Inside Man, w którym Foster zagrał wspólnie, będąc jednym z przykładów, które przychodzą na myśl), ale ekonomiczna konstrukcja filmu pozwala zachować bardziej szczupłą sylwetkę czas działania i lepsze tempo, niż mogłoby to osiągnąć w inny sposób.
Money Monster stara się zrównoważyć bardziej trzymające w napięciu i napięte sekwencje, komediowymi momentami pokrytymi trzema aktami, ale film stara się połączyć mroczną komiczną satyrę z politycznie naładowanym dramatem, a rezultatem tego jest często tonalny dźwięk. Clooney i Roberts pomagają w lepszym sprzedawaniu tych dramatycznych i humorystycznych bitów fabularnych zarówno z ich występami. Postać Lee Gatesa udaje się w przewidywalną, ale wciąż wartą podróży, osobistą podróż, ponieważ Clooney trafnie radzi sobie ze scenami, w których Lee jest arogancki i czarująco obskurny, a także z chwilami wrażliwości, gdy zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę nie jest „ W końcu najmądrzejszy facet w pokoju ”. Postać Roberta, Patty Fenn, jest prawdziwym mózgiem za serial telewizyjny Money Monster, dając Robertsowi szansę stworzenia portretu osoby pewnej siebie i zdolnej, ale pozbawionej osobowości i kunsztu jej „szefa”.
Jack O'Connell (Unbroken) zapewnia świetny występ, ponieważ Kyle Budwell (debaty na temat jego akcentu na wschodnim wybrzeżu), a niektóre z najsilniejszych scen w Money Monster to te, w których film pokazuje, że zarówno on, jak i Lee mają mniejszą kontrolę (i, być szczerym, żałosnym) niż którekolwiek z nich sobie wyobraża. Jednak, jak wskazano wcześniej, w drugiej połowie filmu Kyle staje się bardziej urządzeniem fabularnym niż czymkolwiek innym, ponieważ skupia się na narracji zamiast Diane Lester i dyrektora generalnego IBIS Walta Camby'ego, granego przez Caitriona Balfe (Outlander) i Dominic West (The Affair), odpowiednio. Podczas gdy Balfe i West mają solidne role, ich postacie Money Monster nie są wystarczająco przekonujące, aby uzasadnić odejście od konfliktu między Lee, Patty i Kyle'em. Money Monster nie zapewnia także swojej utalentowanej obsadzie drugoplanowej (w tym Giancarlo Esposito z Breaking Bad), która ma wiele do zrobienia poza odgrywaniem podstawowych postaci w historii (doświadczony policjant, komiczny asystent itd.).
Money Monster to dobrze wyreżyserowany thriller dramatyczny, obciążony ciężkimi komentarzami społecznymi i nieprawdopodobnymi bitami fabularnymi. Film w znakomity sposób stara się uniknąć wskazywania winy za współczesne problemy społeczne / polityczne, na które zwraca uwagę dowolna pojedyncza grupa ludzi, ale Money Monster przedkłada tępe „przesyłanie wiadomości” nad przekonujące opowiadanie historii (w którym pojawiają się przesłania) bardziej organicznie od narracji), ze szkodą dla niej. Miłośnicy filmów w nastroju na nieco skromne kontrprogramowanie partii namiotów o dużych budżetach, które obecnie grają w kinach, mogą uznać ten relatywnie uziemiony (i intelektualny) thriller za odświeżającą zmianę tempa - a zatem może być więcej wybaczanie jego wad. Niestety, podobnie jak jego bohater, Money Monster nie jest tak bystry ani wyprzedzający, jak się uważa.
ZWIASTUN FILMU
Money Monster gra teraz w kinach w USA w całym kraju. Ma długość 98 minut i jest oznaczony literą R za język przez cały czas, trochę zmysłowości i krótkiej przemocy.
Daj nam znać, co myślisz o filmie w sekcji komentarzy.
