Witamy w trzeciej części Halloweenowej serii Screen Rant pt. „Horror Plus” - funkcji, która ma na celu zaprezentowanie jednego filmu, który łączy horror z innym gatunkiem. Zasadniczo posłuży jako przegląd dostępnego filmu, wyjaśniając, dlaczego jest to tak dobry przykład łączenia gatunków.
Na wypadek, gdybyś ich nie zauważył, naszą pierwszą odsłoną serii był Horror Plus Comedy: Shaun of the Dead, a naszą drugą był Horror Plus Sci-fi: Alien. Pamiętaj, aby zwracać uwagę na inne części, takie jak „Horror Plus Action” i „Horror Plus Crime” w nadchodzących tygodniach poprzedzających Halloween 31 października.
Dreszczowiec jest trudnym gatunkiem do wyboru ze względu na jego szeroką skalę i liczbę baz, które obejmuje. Myślę, że definicja, która pojawia się w mojej głowie, gdy myślę o thrillerze, jest filmem, który utrzymuje mnie na krawędzi siedzenia, sprawia, że chcę zobaczyć, co stanie się dalej w ekscytujący i przyciągający uwagę sposób. A kiedy myślę o połączeniu tego z horrorem, pierwszym filmem, który wpadł mi do głowy (z jakiegokolwiek powodu), były fantastyczne 28 dni później Danny'ego Boyle'a.
(Poniższe mogą zawierać umiarkowane SPOILERY)
Film rozpoczyna się od grupy obrońców praw zwierząt, którzy infiltrują centrum badawcze, które prowadzi eksperymenty na małpach. Wbrew prośbom naukowca z laboratorium wypuszczają małpy na wolność, nie wiedząc, że są zarażone chorobą zwaną „Wściekłością”. Następnie przeszliśmy do 28 dni później, gdy Jim (Cillian Murphy) obudził się w szpitalu. Wyruszając stamtąd, widzimy ulice całkowicie puste od ludzi. W końcu Jim wpada na skarby „zarażonych” i po wąskiej ucieczce od nich przy pomocy niektórych ocalałych ludzi, Jim i inni próbują przedostać się do bazy wojskowej, w której, jak wierzą, można znaleźć pomoc.
Jedną z głównych rzeczy, które sprawiają, że film „28 dni później” jest dla mnie tak imponujący, jest poczucie pilności i autentyczny strach, który udało się osiągnąć Boyle jako reżyserowi. Jest w stanie zainteresować Cię od samego początku, zmieniając gatunek zombie, który pomoże go zestalić jako film, który będzie oglądany z podziwem przez wiele lat. Jest sporo krwi, które towarzyszą emocjom, szczególnie pod koniec, więc uważajcie. Ale nawet jako miłośnik filmów, którzy nie lubią krwawych filmów, uważałem te chwile za znośne w brutalnym kontekście filmu i konkretnej sceny.
Krótko mówiąc, zdaję sobie sprawę, że nazywanie „stworzeniami” w filmie zombie nie jest technicznie poprawne, ale w moich oczach to naprawdę dzieli włosy. Ale dygresję …
Sceny przedstawiające ocalałych, niezainfekowanych ludzi ściganych przez zarażonych, myślę, że są tam z najbardziej intensywnymi scenami XXI wieku. Jedna scena w szczególności wyróżnia się nie tylko doskonałym przykładem tego rodzaju rzeczy, ale prawdopodobnie najlepszą, najskuteczniejszą sceną całego filmu: Jim i kilku innych ocalałych decyduje się na tunel, aby dostać się na główną drogę zamiast biorąc dłuższą trasę ulicami miasta. Podczas jazdy pod tunelem jedna z opon samochodu pada na ziemię i są zmuszeni wysiąść z samochodu i wymienić oponę, wiedząc, że ciemność tunelu wkrótce oznacza, że zarazą na nich zarażeni.
Sposób, w jaki Boyle buduje napięcie, jest po prostu genialny. Kiedy po raz pierwszy słyszymy szuranie szczurów, zanim zdają sobie sprawę, że uciekają przed czymś, zarażeni. Gdy hordy tych napastników zbliżają się coraz bardziej, ocalali pracują tak szybko, jak to możliwe, aby zmienić oponę. Gdy pierwszy zarażony dotrze do samochodu, udaje im się odjechać „bezpiecznie”. To prosta scena na papierze, ale Boyle odczuwa jak najwięcej napięcia i emocji.
1 2
