Fire Emblem: Three Houses to inspirowana innowacja sprawdzonej serii, oferująca tę samą taktykę, którą fani kochają w znacznie bardziej zachęcającym pakiecie.
W grze Fire Emblem: Three Houses widać, że fani franczyzy będą mieli bardziej emocjonalny romans niż są przyzwyczajeni na kontynencie Fódlan. To coś mówi, biorąc pod uwagę fakt, że Fire Emblem zyskał reputację zapraszania fanów do zakochania się w bohaterach, zanim wyjątkowo trudna walka okaże się, że zostali okrutnie usunięci z narracji na dobre. W jaki sposób zespół stojący za serią, która już jest biegła w szarpaniu za serce, nadal przesuwa te granice?
Odpowiedź jest prosta - daj graczom posmakować pokoju i pokaż, jak ulotna jest. Fire Emblem: Genealogy of the Holy War, serial z 1996 roku, postawiła swoją najlepszą stopę naprzód z tą samą przesłanką. Gry Fire Emblem pozornie dotyczą wojny i sposobu, w jaki nas dzieli; co ważniejsze, są to również gry, które pozwalają graczom odkrywać głębiny uczuć swoich towarzyszy i odkrywać, jak świętować ludzkość podczas wyraźnie nieludzkich wydarzeń.
W Fire Emblem: Three Houses wojna nie unosi się nad głowami obsady przez prawie rok czasu w grze - jasne, że pod zwykłym kocem Fódlan kryje się typowe napięcie polityczne, ale to dla dorosłych, którzy muszą się martwić o. To, co się kończy, to narracyjna podróż przez dwa odrębne okresy. Dwoistość tych środowisk w połączeniu z genialnym odwzorowaniem taktycznej sprawności serii sprawia, że Fire Emblem: Three Houses jednocześnie jest najbardziej złożoną, ale dostępną grą, jaką kiedykolwiek wyprodukowała seria.
W klasztorze Garegg Mach, w którym odbywa się pierwsza wyraźna część gry, zostaje wprowadzony kościół w Seiros. Ta instytucja kradnie młodzież tego kraju, aby pozostały bystre, fizycznie i psychicznie, jednocześnie pełniąc drugorzędną funkcję: zebranie kluczowych członków każdego narodu, aby uczyć się od siebie nawzajem i budować przyjaźń. Doświadczenie tego drugiego jest jedną z rzeczy, które sprawiają, że gra jest tak emocjonalnie rezonansowa. Gracz dorasta wraz z obsadą i ekipą Fire Emblem: Three Houses, obserwując, jak zmagają się ze zmianami celów i relacji zawodowych, a rezultatem jest inwestycja w historię gry, która jest potężna i przekonująca.
Uczniowie są podzieleni na trzy domy, z których każdy jest prowadzony przez jednego, który pewnego dnia będzie trzymał wodze swoich narodów. Jest Claude, chytry i charyzmatyczny przywódca sojuszu szlachty; Edelgard, wyrachowany i pragmatyczny, przyszły przywódca Imperium; i Dmitri, najbardziej naiwny z całej trójki, ale ktoś, kto kryje w sobie wielki potencjał zarówno dobrych, jak i chorych, co jest niepokojące, biorąc pod uwagę jego monarchiczne przeznaczenie.
Towarzyszącym trzem wybranym grupom towarzyszy grupa różnych uczniów, którzy przysięgli na służbę każdego domu, że gracz zaprzyjaźni się i instruuje jak ich profesor, mimo że są w podobnym wieku. Jest to nowatorski obrót w typowej formule Persona, w której gracze kontrolują ucznia, który szlifuje swoje własne mocne strony. Podczas gdy wciąż jest to bardzo ważne w grze dzięki wyrównywaniu bohatera, gracz ma również wyraźny powód, dla którego kształtuje statystyki i siły swoich przyszłych żołnierzy. Wykonanie różnych zadań, takich jak misje, eksploracja, wędkarstwo, ogrodnictwo i budowanie relacji, nagrodzi postać gracza poziomami profesora, co z kolei pozwoli im osiągnąć więcej w wolnym czasie. Podniesienie statystyk pozwala następnie na rekrutację studentów z innych domów do ich własnych, co oznacza, że ciężko jest przeoczyć postacie, które gracz naprawdę chce w swojej drużynie - po prostu muszą być gotowi poświęcić czas na to przedsięwzięcie.
Istotny jest również czas, ponieważ podobnie jak Persona, gdy gra zaczyna pędzić w kierunku dużego momentu w środku, gracze będą musieli zacząć dokonywać trudnych wyborów, które klasy ich załoga zastosuje na polu bitwy i jakie relacje chcą ustalić priorytety. Rzeczy osiągnęły punkt wrzenia i nagle gra przeskakuje o pięć lat w przyszłość. Z drugiej strony gracz zostaje wyrzucony do krainy, która znacznie różni się od poprzedniej. Wszyscy uczniowie przeżyli teraz wojnę, a znajomość formuły Fire Emblem z opowieściami o konfliktach zajmuje miejsce kierowcy, gdy gra przedstawia narrację bardziej znaną fanom niż pierwsza połowa Harry'ego Pottera.
Chociaż rozpoczynają się potyczki, są one głównie po to, aby wprowadzić mechanikę. W rzeczywistości bitwy mają wrażenie, że zajmują znaczące miejsce w historii i elementach społecznościowych w Fire Emblem: Three Houses do kilku miesięcy przed nadejściem czasu. Zwykle byłby to duży problem w grze, która nosi na rękawie serce strategii taktycznej, ale elementy społecznościowej karty SIM wydają się być równe bitwom, a nie zatrzymaniu się. Nawet jeśli stawki wydają się względnie niskie - jak w konkursie w stylu Hogwartu, który decyduje o tym, który dom jest lepszy w tym roku - projekt postaci zachowuje lekkość, ale sprawia, że jest to więcej niż warte zachodu.
Samo traktowanie walki taktycznej to kolejna ewolucja, którą wywołał Fire Emblem: Three Houses, pomimo tego, że element tej serii nie wymaga jeszcze nowej warstwy farby. Gry Fire Emblem nigdy nie chciały głębi w walce, a ten wpis nie jest wyjątkiem. Fani nie będą narzekać na projekt poziomu lub trudność; oba aspekty mieszczą się w zakresie oczekiwań, do czego przyzwyczajeni weterani serii. Istnieje również wiele unikalnych pól bitewnych, które umożliwiają podejmowanie decyzji na podstawie terenu, a skład drużyny jest wciąż przedsięwzięciem na śmierć lub życie.
Jednak zamiast uprościć grę, aby zainteresować szerszą publiczność, Fire Emblem: Three Houses odchyla się od starego trójkąta broni-papieru i nożyczek. Te są nadal obecne, ale można je teraz złagodzić dzięki umiejętnościom. Dodatkowo, odnowione, bardziej wyspecjalizowane zestawy umiejętności i zdolności jednostek pozwalają na poziom personalizacji, który sprawia, że gracz może realistycznie osiągnąć dowolną kompozycję jednostek. Jakoś te dodatki nie sprawiają, że gra jest trudniejsza do nauczenia się niż poprzednie wpisy. Większość tego, co wprowadza Fire Emblem: Three Houses, jest nadal intuicyjne, w tym wprowadzenie nowego systemu batalionu.
Bataliony mogą używać gambitów, które mają tendencję do uderzania nieco łagodniejszego niż normalne ataki lub umiejętności, ale zapewniają ochronę przed atakiem z powrotem, pomagając złagodzić słabe pojedynki z bronią. Bataliony również zdobywają kolejne poziomy i stają się coraz potężniejsze wraz ze wzrostem autorytetu postaci, co daje fanom kolejną statystykę do śledzenia i ustalania priorytetów dla określonych kompozycji drużyn. Jest to złożone, ale w zabawny sposób, zapewniające satysfakcjonującą pętlę zwrotną wyrównywania własnej postaci gracza, jego drużyny i drużyny. To JRPG Inception i daje dużo zabawy.
Powód, dla którego Godło Ognia: Trzy Domy są tak dostępne, to wprowadzenie Boskiego Pulsu, zainspirowanego pokrętłem Mili z Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia. Wcześniej większość gier z emblematem ognia miała tryby, które izolowały gracza przed utratą ukochanych członków drużyny do przedwczesnej śmierci. Bez tego trybu niefortunny krytyk lub przypadkowe umieszczenie może oznaczać katastrofę w nadziei gracza na zakończenie gry z nietkniętą ulubioną postacią poboczną. Teraz Divine Pulse pozwala graczom przewinąć czas w bitwie do poprzedniego punktu przed wystąpieniem akcji. Jest to możliwe tylko w turze gracza, ale oferuje dużą elastyczność i pozwala fanom, którzy wahali się grać Fire Emblem z włączoną permadeath, aby zbadać oryginalny tryb serii z odrobiną siatki bezpieczeństwa. Jest całkowicie opcjonalny, ale dodaje jeszcze więcej strategicznej głębi - planowanie ambitnego i ryzykownego zakrętu, sprawdzanie, jak się gra, i przewijanie do bezpieczniejszego, jeśli się nie powiedzie, to świetna zabawa.
Jeśli chodzi o jedną skargę dotyczącą Fire Emblem: Three Houses, to znaczy, że gra niekoniecznie zarządza dwoma okresami tak dobrze, jak byśmy tego chcieli. Druga część tej historii jest piękna i podwaja relacje między postaciami, które sprawiają, że ta gra jest świetna - ale jest również znacznie krótsza niż pierwsza. Prawdopodobnie wynika to z konieczności, ponieważ rozbieżne ścieżki sprzymierzania się z określonym domem i podjęcia kilku wpływowych decyzji fabularnych oznaczają znacznie większą różnorodność w drugiej części niż w pierwszej.
Mimo to wydaje się, że jest wystarczająco niezrównoważony - z wystarczającą ilością wątków fabularnych, które nie zostały zebrane - że jest nieco rozczarowujący, mimo że rytmy fabuły i rozwój postaci są nadal niesamowicie imponujące, a bitwy znacznie trudniejsze. Po przejściu dwóch kampanii - jednej w New Game +, która znacznie ułatwia rekrutację ulubionych postaci z poprzedniej kampanii w innym domu - z pewnością możemy powiedzieć, że ci, którzy chcą doświadczyć całej historii, zatapiają się w ciągu 200 godzin rozgrywka, która podobno jest wymagana. Chcielibyśmy tylko, aby w drugiej połowie była nieco większa wypłata dla tych, którzy nie są w stanie poświęcić tyle czasu na kampanię.
Ale wszystko inne? Fire Emblem: Three Houses absolutnie robi to dobrze. W przypadku franczyzy, która miała nieco trudności z ekspansją na Zachód poza podstawową grupą demograficzną, Three Houses stanowi najlepszą okazję, jaką kiedykolwiek miał, aby uzyskać bardziej powszechny urok. Gry taktyczne mogą być trochę trudne do sprzedania, ale kiedy są tak głębokie - i tak ładnie opakowane we wszystkie społeczne pułapki, które sprawiają, że gry takie jak Persona są tak popularne w porównaniu do ich odpowiedników Shin Megami Tensei - nie jest to takie trudne przekonać ludzi, aby spróbowali. Fire Emblem: Three Houses to najlepsze jak dotąd nowoczesne wydawnictwo z tej serii, i właśnie taka mieszanka starej i nowej szkoły sprawia, że gra jest silna.
Fire Emblem: Three Houses jest już dostępny na Nintendo Switch. Screen Rant został zaopatrzony w cyfrowy kod do pobrania na potrzeby tej recenzji.
Nasza ocena:
4.5 z 5 (obowiązkowa gra)
