Blade Runner Ridleya Scotta jest uważany przez wielu fanów za jeden z największych filmów science fiction, jakie kiedykolwiek powstały. Kultowy klasyk z 1982 r. Oparty jest na przełomowej powieści science fiction Philipa K. Dicka „Do androidów śnię o elektrycznych owcach” i jest uważany za prowokujący do myślenia i sugestywny kawałek filmowej historii. Fabuła koncentruje się na policyjnym detektywie Rick Deckard ścigającym syntetycznych ludzi znanych jako Replicants w futurystycznym świecie nieufnym wobec nazbyt ludzkich androidów. Radzenie sobie z humanoidalnymi maszynami zmusza go do konfrontacji z ludzkością.
Od debiutu w 1982 roku Blade Runner został wydany na siedem różnych sposobów; wycinek z San Diego wycięty w 1982 r., wycinek z filmu w USA w 1982 r., wycinek z filmu na scenie międzynarodowej w 1982 r., odcięcie materiału w 1982 r., amerykańska wersja telewizyjna w 1986 r., wycięcie reżysera zatwierdzone przez Ridleya Scotta w 1992 r., oraz ostateczna realizacja jego wizji, The Final Cut wydanej w 2007 roku. Umieściliśmy je tutaj na podstawie różnic w narracji, które sceny zostały dodane i odjęte, oraz ogólnej spójności opowieści.
7 US BROADCAST VERSION (1986)
Uproszczona do chłodnych 114 minut, ta wersja nadawana w USA przez CBS usuwa wszelkie ślady nagości, wulgaryzmów i przemocy graficznej. Jeśli brzmi to obrzydliwie, wyobraź sobie, że jest też „CBS Saturday Night Movie Teaser” z szarpnięciem wyjaśniającym każdy aspekt filmu, aby twój mózg nie był w stanie poradzić sobie z filmowymi złożonościami. Upewnia się, że masz pewność, że Deckard zdecydowanie NIE jest replikatorem.
Odmiana tekstowa w wersji amerykańskiej jest również inna i jest opowiadana przez kogoś, kto nie jest Harrisonem Fordem. Został zaprojektowany, aby ponownie pokonać publiczność nad głowami informacjami na wypadek, gdyby się zbyt zagubili. Nigdzie nie będziesz w stanie znaleźć tej wersji, chyba że ktoś ją nagrał, ale dlaczego?
6 SAN DIEGO SNEAK PEAK VERSION (1982)
To coś w rodzaju „jednorożca” do znalezienia w dzisiejszych czasach, szczyt San Diego Sneak Blade Runner jest zasadniczo taki sam jak amerykańska premiera filmu w 1982 roku, z dodanymi scenami bonusowymi. Oznacza to, że ma głos upoważniony przez studio - przez żałosnego Harrisona Forda na początku, a także „szczęśliwe zakończenie”, które pokazuje Deckarda i Rachael the Replicant odjeżdżających na zachód słońca.
Ponieważ wersja San Diego została pokazana tylko raz na specjalnym wydarzeniu podglądowym ze ścisłym bezpieczeństwem, wydaje się, że nigdy nie zobaczymy, że ta wersja została faktycznie wydana, więc nie ma sposobu, aby ręczyć za jej oryginalność. Wiemy, że trzy dodatkowe sceny zawierały wprowadzenie do Roya Batty'ego na stoisku VidPhon, Deckard przeładował broń po tym, jak Batty zdołał złamać palce, oraz dodatkowe materiały filmowe o „przejażdżce na zachód słońca” Deckarda i Rachaela.
5 US UWOLNIENIE TEATRALNE (1982)
Ironiczne jest to, że faktyczna premiera tego filmu nie jest uważana za lepszą przez większość fanów Blade Runner, ale ma sens, gdy weźmie się pod uwagę wersję, którą reżyser Ridley Scott najbardziej ocenił. Gorąco odrzucił to jako zdradę swojej artystycznej wizji. Kiedy Scott dwukrotnie przekroczył swój budżet podczas kręcenia filmu, producenci, których zabrał na pokład, otrzymali większy wpływ i chcieli, aby film się udał.
Zniknęła dwuznaczność, że Deckard może nie być człowiekiem, a dodano wywołujące lęk głosy Harrison Ford, ponieważ producenci czuli, że narracja filmu była zbyt myląca dla widzów po testowych pokazach. Dodano także niewykorzystany materiał z Lśnienia, gdy Deckard i Rachael opuszczają Los Angeles, aby rozpocząć nowe życie w górach, ponieważ publiczność chciała „szczęśliwego zakończenia”.
4 MIĘDZYNARODOWY WYDANIE TEATRALNE (1982)
Międzynarodowe wydanie kinowe Blade Runner prawie identyczne z amerykańskim wydaniem teatralnym, jest po prostu bardziej gwałtowne i niepokojące. Co daje mu ocenę R. Zawiera tę samą narrację głosową Harrisona Forda i to samo „szczęśliwe zakończenie”, które zostało narzucone amerykańskiej wersji teatralnej, ale zawiera sceny graficzne, które pod pewnymi względami sprawiają, że fabuła jest bardziej atrakcyjna, a stawką jest większa.
Ta wersja została faktycznie wydana na VHS w USA w ramach „Criterion Collection” na początku lat 90., jako część specjalnej „Edycji 10. rocznicy”, i można ją było oglądać na HBO jeszcze w 2015 roku. producenci uważali, że są zbyt szokujący dla amerykańskich odbiorców, którzy przeszli na wersję „The Final Cut”, z których najbardziej makabrycznym jest to, że Roy Batty daje sobie piętno.
3 THE WORKPRINT (1982)
Wersja filmu została pokazana przed premierą kinową filmu na pokazach specjalnych w Denver i Dallas w 1982 r. I została wydana jako jedyna wówczas „wycinka reżysera” filmu w 1992 r. Bez zgody Ridleya Scotta. To, co widzowie byli zdezorientowani w 1982 roku, zdawało się doceniać w 1990 roku, kiedy film został ponownie pokazany, inspirując studia do zatwierdzenia nowego wydania filmu.
Ta wersja nie ma narracji Harrisona Forda ani napisów otwierających objaśnienie historii Replikantów i definiuje ich jako „syntetycznych ludzi o zdolnościach parafizycznych, posiadających kulturę skóry / ciała”. Nie ma „sekwencji marzeń jednorożca”, tak jak w zatwierdzonej przez Ridleya Scotta reżyserii, Deckard zapewnia własną narrację obserwującą śmierć Batty, a Deckard i Rachael nie odjeżdżają na zachód słońca.
2 CIĘCIE DYREKTORA (1992)
Wydanie filmu w 1992 roku zostało zatwierdzone przez Ridleya Scotta, choć sam nie nadzorował montażu. Ten przekazał konserwatorowi kina Michaelowi Arickowi, który pracował z notatkami Scotta i 70-milimetrowym drukiem filmu z 1982 roku. Jest to tak bliskie wizji Scotta, jak to było wtedy możliwe, i łączyło elementy wersji odcisku z elementami amerykańskiej wersji teatralnej.
Chociaż miło jest, że zniknęła dziwnie wymuszona narracja Harrisona Forda, Scott postanowił włączyć niesławną sekwencję, w której Deckard zasypia przy fortepianie i marzy o jednorożcu biegnącym przez las, co sugeruje, że w rzeczywistości jest replikatorem, i czyni film bardziej na temat kwestionowania jego tożsamości, a nie kryminału. Jest to wersja, w której Gaff zostawia mu na końcu jednorożca origami, co sugeruje, że sny Deckarda są mu znane, dzięki czemu jego wspomnienia są sztuczne, podobnie jak Rachael. „Szczęśliwe zakończenie” z nim i Rachaelem również zostało zredagowane.
1 THE FINAL CUT (2007)
Wreszcie w 2007 roku Ridley Scott wydał „The Final Cut”, tytułową wersję swojego arcydzieła science-fiction z okazji 25-lecia. Jest to najlepiej wyglądająca wersja filmu, wzbogacona na kilka sposobów przez nowoczesne efekty specjalne oraz usunięcie niepotrzebnego bałaganu w całej narracji. Jest to wersja, którą ogląda dziś większość fanów i nie bez powodu; to film Scotta taki, jak zawsze chciał.
Narracja Harrison Ford zniknęła, podobnie jak banalne „szczęśliwe zakończenie”, ale sekwencja marzeń jednorożca Deckarda zostaje zachowana, nawet nieco dłuższa. Zawiera także bardziej brutalne sceny z międzynarodowego wycinka, w tym Batty zadające sobie stygmaty, i zawiera piękną, w pełni przywróconą wersję partytury Vangelisa. Niezależnie od tego, czy uważasz, że Deckard jest replikatorem, czy nie, nie można zaprzeczyć, że ta wersja jest arcydziełem pobudzającym do myślenia.
