Babadook i jego niezapomniany potwór posłużyli jako potężny debiut dla australijskiego reżysera Jennifer Kent. Ożywiony alegoriami i głębszym znaczeniem, film bada niektóre mroczne aspekty macierzyństwa, straty, żalu i tego, jak choroba psychiczna może sama tworzyć potwory.
W Babadook Amelia (Essie Davis) jest samotną matką, która wychowuje swojego młodego syna, Samuela (Noah Wiseman) po przedwczesnej śmierci męża. Kiedy stara się dbać o finanse swojej rodziny i domu, jej syn znajduje tajemniczą książkę zatytułowaną „Pan Babadook” na werandzie i pozwala jej stać się jego najnowszą obsesją. Samuel nie jest już łatwym dzieckiem, ale książeczka i jej potworny główny bohater powodują, że jego krucha młoda psychika pęka, zmuszając go do napadów bezsenności i szaleństwa, gdy staje się przekonany, że pan Babadook jest prawdziwy i przyjdzie po niego. Gdy Samuel przygotowuje się do walki ze swoim fikcyjnym wrogiem, Amelia wpada w głęboką depresję. Wycofuje się z otaczającego ją świata, odpychając się od rodziny i przyjaciół oraz izolując siebie i Samuela.
W końcu dziwne wydarzenia, które mają miejsce w domu, dowodzą, że Amelia żywi coraz większe urazy do swojego syna, który wydaje się winić bez przyczyny jego ojca. Ich wątły związek, mimo że okazuje opiekuńczą dzikość matki, wydaje się podsycać bestię, która zamieszkała w ich domu. Film przypomina bardzo tradycyjny, nadprzyrodzony film o nawiedzaniu, w którym matka i syn muszą współpracować, aby pokonać wśród nich złą istotę. Jednak zakończenie Babadooka wywołało sporo dyskusji zarówno wśród fanów, jak i krytyków, gdy odwraca się od filmów o podobnej naturze. Nasuwa się pytanie: czym dokładnie jest pan Babadook?
Babadook reprezentuje depresję
„Jeśli jest to słowo lub wyraz, nie możesz pozbyć się Babadooka”. Ta nawiedzająca linia z historii, którą Sam znajduje, wyjaśnia głębsze znaczenie potwora: depresję. Odkąd mąż Amelii zginął w wypadku samochodowym, gdy przewoził ją do szpitala podczas porodu, nie była w stanie pogodzić wielu emocji związanych z jej żalem i urazą z powodu nieoczekiwanego pogrążenia się w samotnym macierzyństwie. Horror często bada tematy chorób psychicznych i traumy i łączy osobiste, wewnętrzne demony z fizycznymi, aby uzyskać przerażenie filmowe. Filmy takie jak Czarny Łabędź i Drabina Jakuba były genialne, przedstawiając powolne schodzenie w szaleństwo lub warunki, takie jak PTSD, a Babadook jest wśród nich jako wejście do tego, jak dobrze horror można wykorzystać jako tło dla głębszych problemów psychologicznych.
