Przegląd finału sezonu „Strzałka” - brak planu awaryjnego

[To przegląd sezonu Arrow, odcinek 9. Będą SPOILERY.]

-

Pamiętasz, jak Oliver Queen walczył z Ra's al Ghulem (Matt Nable) w procesie walki i nie tylko przegrał walkę, ale najwyraźniej stracił także życie? Jeśli chodzi o szokujące rozgrywki finałowe w środku sezonu, Arrow wydaje się całkiem pewny, że przerzucenie miecza przez bohatera, a następnie zrzucenie go z klifu zapewni odpowiednią moc, aby wystarczająco wstrząsnąć publicznością.

Po tygodniu przejścia z The Flash do sukcesu w rankingach, „Wspinaczka” przywraca Arrow do ręki zadania. Innymi słowy: zajmowanie się śledztwem w sprawie morderstwa Sary. Śledztwo to zrobiło dziwny, ale przekonujący krok naprzód, gdy z pomocą STAR Labs Team Arrow znalazł dopasowanie DNA na strzałach używanych do zabicia Sary. Sprawca: najwyraźniej Oliver Queen. Był to rodzaj zwrotów akcji, które zdawały się pasować do metody opowiadania Arrow, podkreślając historię Olivera jako zabójcy, a jednocześnie zapewniając wystarczająco tajemnicy, która ujawnia, w jaki sposób genetyczne odciski palców Strzałki mogą skończyć się na scenie przestępstwo określające sezon było nieodpartą zmianą.

Ponieważ śledztwo w sprawie morderstwa Sary trwało w ciągu sezonu, stało się linią główną wielu odcinków. W końcu udało mu się nawet dotrzeć do największego crossovera telewizyjnego, jaki kiedykolwiek próbował CW. Niepokojące było jednak to, że zawsze doprowadzi to do jednego nieuniknionego wniosku: winowajca zostanie zidentyfikowany, zatrzymany i ukarany. Zmarszczka, którą wywołało DNA Olivera, pomogła autorom rozwiązać problem morderstwa, niekoniecznie rozwiązując problem morderstwa. Kiedy Oliver szybko wskazał palcem na Malcolma Merlyna, tylko po to, by odkryć, że osobą, która faktycznie pozwoliła latać strzałom, była nie kto inny jak jego śmiertelnie niebezpieczna siostra Thea, pojęcie szybkiego rozwiązania przeszło z urwiska szybciej niż bez koszuli Olivera ciało.

„Wspinaczka” musiała wykonać imponującą gimnastykę narracyjną, aby zabójca Thea-as-Sary ujawnił swoje dzieło. Oznaczało to powiązanie retrospekcji z teraźniejszością za pomocą wątku intrygującego o substancji, która kontroluje umysł, która akurat rośnie w Corto maltańskim - tj. Lokalizacji epickiego letniego wypoczynku Thei z tatą. Pomimo tego, że ilekroć Arrow próbuje bezpośredniej korelacji jeden-do-jednego ze swoimi retrospekcjami, to tak, jakby próbować wykonać potrójną linę na balansie równowagi, seria kończyła się dość wysokimi ocenami dzięki niezwykle ambitnej rutynie.

Trudno kłócić się z dowodami wideo, takimi jak te, które Merlyn pokazał Oliverowi, więc był dość silny klimat „radzenia sobie z tym” w całej sprawie, który został zaakcentowany wyniosłym wyjściem Johna Barrowmana po tym, jak zadławił się na pasku Verdanta. Z drugiej strony trudno jest kłócić się o zabicie Olivera przez „głowę demona”, więc witaj w dziwnym i ekscytującym świecie adaptacji komiksów. W każdym razie rola Malcolma i Thei w śmierci Sary stanowi odpowiedni katalizator dla Olivera do zmierzenia się z Ra i przeniesienia historii na nowe wyżyny - lub, jak się okazuje, niskie.

To uczucie zatonięcia jest wywołane ciężką dyskusją o śmierci w całym odcinku. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku fabuł B i C, polegających na tym, że Laurel mówi praktycznie wszystkim oprócz jej ojca, że ​​Sara nie żyje, i przyznaniu się Raya, że ​​nie był w stanie uratować swojej narzeczonej przed cudownymi wojownikami Slade'a. Fabuła Laurel wciąż nigdzie się nie zmierza, ale daje jej szansę, by trochę się odciążyła, pozwala serialowi rozbić okno i wpuścić trochę powietrza. To trochę dziwne, że Dinah Lance zaakceptowałaby Sara Laurel z mocnym tłumem „wymówką, zwłaszcza gdy po nim„ nie mów tacie ”. Ale Dinah namawia swoją ocalałą córkę, by szukała sprawiedliwości (lub zemsty) przynajmniej pomaga poprowadzić nieuchronną transformację Laurel w Czarny Kanarek.

W tym odcinku zachodzi jednak kolejna transformacja, która jest o wiele bardziej jawna. Ponieważ jego młodsza siostra jest odpowiedzialna za zbrodnię, która podsyciła większość fabuły sezonu, Arrow zasadniczo stawia Olivera w pozycji bycia jej i nieprawdopodobnym wybawcą jej ojca. I z niezbyt subtelną sugestią, że Ra's al Ghul wykorzystał moc jamy Lazarusa - wygląda całkiem nieźle jak na mężczyznę, który pod każdym względem jest septuagenarianinem (a być może nawet starszym) - gotowość Olivera do umrzeć za Theę, a grzechy Malcoma zamieniają go w dość jednoznaczną postać Chrystusa. A ponieważ moc zmartwychwstania została już zainicjowana, transformacja symboliczna jest zakończona.

Mimo, że było trochę niezgrabne, skakało w czasie i od postaci do postaci, „Climb” zdołał utrzymać lądowanie, zapewniając ambitnie zorganizowane showdown, który przeniósł narrację i jej bohatera w miejsce, w którym nigdy nie był - i nie, że to nie oznacza szczytu zaśnieżonej góry. Jakie będą konsekwencje tymczasowej śmierci Olivera i odpowiedzi na to, w jaki sposób dorozumiane wprowadzenie bardziej fantastycznych aspektów charakteru Ra's al Ghula wpłynie na większy wszechświat Arrow (możliwość, że śmierć nie będzie już mogła dźwigać ciężaru, który kiedyś miał) czekać, aż seria powróci pod koniec stycznia. Ale jedno jest pewne: jeśli autorzy Arrow chcieli upewnić się, że fani powrócą w 2015 roku, jest to prawdopodobnie najlepszy sposób, aby tak się stało.

Arrow powróci w środę, 21 stycznia, z utworem „Left Behind” o godzinie 20:00 na CW. Sprawdź podgląd poniżej: