[To jest przegląd sezonu Arrow, odcinek 17. Będą SPOILERY.]
-
Nie tak dawno temu Arrow przebiegł coś, co inaczej można by uznać za główny, potencjalnie trwający sezon wątek fabularny polegający na sparaliżowaniu Felicity w wyniku toczącej się (ale tak naprawdę donikąd) bitwy między Oliver Queen i Damien Darhk. Paraliż tej postaci trwał tak długo, że dramatycznie opuściła Olivera po tym, jak dowiedziała się, że ukrył przed nią wiedzę o swoim dziecku. W rezultacie wydawało się, że serial wykorzystał kontuzję do wzmocnienia emocjonalnego wpływu czegoś, co wydaje się być końcem relacji Felicity i Olivera, oraz jej roli w zespole jako Overwatch - tj. Stałego guru technologicznego grupy.
Oprócz uczucia, że Arrow przeważnie przeszło przez traumatyczne, zmieniające życie wydarzenie, próbując nie pozostać przy emocjonalnym opadzie (o ile nie stało się to z bohaterem serialu) ani nie badać długoterminowych konsekwencji takiego Co więcej, wydawało się też, że Curtis Holt (Echo Kellum) robi krótkie poszukiwania w dziale opowiadania historii. Na szczęście, choć niewiele pomaga w rozwiązaniu poprzednich problemów, ponieważ odnoszą się one do faktycznego zbadania, co to znaczy, gdy główna postać przechodzi zasadniczą zmianę, tak jak to zrobiła Felicity, „Beacon of Hope” przynajmniej odnosi się do wspaniałej technologii Curtisa i co to może znaczyć dla reszty świata i dla Palmera, i dobrze się przy tym bawi.
Dużo mówi o postaci Curtisa, że stworzył ważny element technologii, który prawdopodobnie zmieni bieg ludzkości na zawsze - tak szybko, jak to będzie możliwe, że będzie dostępny - a jednak jego reakcja na spotkanie z bandą superbohaterów w tajemnicy bunkier (lub jaskinia, jeśli wolisz), a mimo to znowu i przeziębienie to nic innego jak oszołomienie. Że Curtis nie uderza sam z siebie, spotykając się z czymś, co mogłoby być prawdziwą armią aniołów, którzy zburzą drzwi skromnego mieszkania, które dzieli ze swoim mężem, w nadziei na wejście na pokład z największym geniuszem Star City ponieważ Ray Palmer sam w sobie jest wyznacznikiem przyszłej trajektorii Curtisa. Zapomnij o jego skaczącym rodowodzie lub o zdolności do parkouru króla parkourów, Roya Harpera, w celu uniknięcia pojedynczej pszczoły robota, Curtis Holt jest prawdziwym bohaterem Star City i zachowuje się tak, jakby był winien Oliverowi zamiast drugiemu odwrotnie. Jeśli nie jest to znak faceta, którego zdecydowanie chcesz w swoim zespole, to nie wiem, co to jest.
W każdym razie „Beacon of Hope”, wraz z jego zabawnym, wypełnionym grą humorem humorem i zaskakująco lekkimi złoczyńcami tygodnia, znajduje sposób, aby dać Curtisowi zaimprowizowane przesłuchanie jako najnowszy facet techniczny Team Arrow, jednocześnie pchając Szczęście do potencjalnie interesującej roli, w której motywacje jej dobroczyńcy wykraczają daleko poza sprzątanie ulic Star City. W gruncie rzeczy, chociaż godzina jest zabawną przygodową grą „Die Hard with Bees”, to właśnie to, co dzieje się na krawędziach fabuły, okazuje się być najbardziej interesujące. Oznacza to, że znaczna część czasu trwania odcinka to tak naprawdę nic więcej niż nakrycie stołu - coś, czego serial ma dość w tym sezonie - ale sam optymizm tego, co się dzieje, uspokaja obawy, czy te plany dojdą do skutku. owoc wkrótce, aby być naprawdę satysfakcjonującym.
To, jak pływalność Felicity wyrusza w dążenie do czynienia większego dobra na świecie, oraz przesłuchanie Arrow Arrow przez drużynę Curtisa będzie miało wpływ na to, co obiecał sezon, będzie co najmniej jeszcze jednym poważnym ponurym momentem, ale na razie oba wydają się działać jako izolacja przed wydarzeniem, które jeszcze się nie wydarzyło. I to może być największa siła odcinka: powstrzymanie obiecanego odwrotu serialu od ciemności sezonu 3 przed zejściem z kursu lub wycofanie tonalnej zmiany kierunku w ostatnich kilku odcinkach, które groziły. Ale chociaż Oliver pozwolił, by kolejny związek wymknął mu się z rąk z powodu jego kłamstw - które Laurel wyraźnie zabiera go do zadania w cichej, ale ważnej wymianie - w tym sezonie Ollie nie wpadł w typową powłokę izolacji i nienawiść do siebie. Choć może nie zostało to wyraźnie wyjaśnione, interakcja Olivera z Curtisem i resztą zespołu w „Beacon of Hope” faktycznie dobrze służy głównej idei sezonu.
Jasne, kalambury i bandyta Bug-Eyed mogą nie być filiżanką herbaty dla wszystkich, ale patrzenie, jak Arrow kieruje się prosto do scenariusza, który w przeciwnym razie może wydobyć jego najgorsze tendencje, a następnie całkowicie ich uniknąć (no cóż, Oliver przebrał Curtisa na bok), wydaje się dużą wygraną dla serii, która tego potrzebuje. Co więcej, godzina jest przykładem tego, jak dobra strzała może być, gdy struktura jej fabuły jest tak zdrowa. Skoncentrowanie akcji wokół powtarzających się prób Olivera i jego załogi, aby dostać się do Palmer Tech, oraz przygody podobne do Bruce'a Willisa Felicity, Donny i Thei, unikające Brie Larvan Emily Kinney, dały tej godzinie poczucie skupienia, że niektóre części (takie jak kupid z zeszłego tygodnia) brakowało centrycznej przygody). Wszystko, co wydarzyło się w jednym wątku historii, wpłynęło na inny w sposób, który nie tylko przyspieszył godzinę, ale także sprawił, że nadchodzące odcinki wydają się bardziej atrakcyjne.
Nawet odwrócenie fortuny za Damiena Darhka i chwytanie mocy Merlyna - w tym powrót „asa w dziurze” Andy'ego Diggle'a - nie pasowało do tego, co działo się przez resztę godziny. Odkładając na bok nadmiar kalamburów; „Beacon of Hope” to godzina, w której Arrow może wykorzystać więcej. Udało mu się zrównoważyć typowy wątek złoczyńcy, jednocześnie zasiewając pozytywne obroty przed nieuchronnie ciemnym, który zajmie przed końcem sezonu. Godzina pokazuje, że Arrow potrafi przełożyć swojego bohatera przez emocjonalny dzwonek i sprawić, że odcinek będzie lekki i energiczny.
-
Arrow będzie kontynuował w następną środę „Eleven-Fifty-Nine” o godzinie 20:00 na The CW. Sprawdź podgląd poniżej:
youtu.be/lq-rbz75UKs
