Pomimo tego, że nagrody Akademii mają tendencję do popełniania błędów, twórcy wciąż wydają filmy, które zaspokajają potrzeby, którymi cieszą się członkowie Akademii. Role, w których znani aktorzy grają jakąś tragiczną postać historyczną. Opowieści o wojnie myto nabierają ludzkiego ducha. Postacie, które walczą z przeciwnościami, stając po stronie uciśnionej grupy. Istnieje wiele form przynęty Oscar, ale ludzie zwykle wiedzą, kiedy ją widzą.
I to nie znaczy, że film, który wyraźnie przyciąga publiczność z nagrodami, jest koniecznie zły. Forrest Gump, Dances with Wolves i The Lord of the Rings: The Return of the King to tylko niektóre z bardzo przyjemnych filmów, których tematy lub spektakle sprawiają wrażenie, jakby sięgali po nominację. I ciężko jest winić reżyserów za to, że chcą nominować ich film, ponieważ prawie na pewno pomoże to w osiągnięciu zysków.
Jednak niektóre filmy starają się trochę za mocno, aby zwrócić uwagę Akademii, i wyglądają na zdesperowanych. Są to filmy, które wydają się być emocjonalnie manipulacyjne lub melodramatyczne, do tego stopnia, że szkodzą doświadczeniu. Gdy łowienie nagród idzie za daleko, otrzymaliśmy 15 najgorszych filmów o przynętach Oscara wszechczasów.
15 PIĘKNE KOŚCI
Wychodząc z trylogii Władca Pierścieni i tego, jak na nowo zdefiniowała gatunek fantasy dla kina, Peter Jackson wyglądał na przygotowanego do bycia reżyserem zdolnym do wielkich rzeczy. The Lovely Bones była pierwotnie powieścią Alice Sebold, i widzieliśmy, jak Jackson poradził sobie z adaptacją powieści JRR Tolkiena, więc na pewno miałby kolejny cios w ręce. A przynajmniej mógł, gdyby pismo Sebolda znajdowało się w pobliżu Tolkiena.
Chociaż książka ma swoich fanów, nawet nowatorska wersja The Lovely Bones może stać się dość obskurna, skupiając się na młodej dziewczynie, która została zamordowana, decydując się na opiekę nad rodziną z nieba. Ale Jackson wzmocnił i tak już zbyt sentymentalną historię, spędzając zbyt długo na swojej wizji nieba, fantastycznego świata CGI pełnego jasnych i jasnych kolorów i niezbyt wiele, które rozwijały fabułę w jakikolwiek znaczący sposób.
Nawet części, które są zgodne z książką, nie pozostawiły Jacksonowi żadnego wyboru, jak tylko pozorować w pretensjonalnie wzruszających momentach, jak zamordowana dziewczyna Susie posiadająca jednego z jej przyjaciół na Ziemi, aby po raz ostatni pocałować się z chłopakiem, którego lubiła. To okazało się doskonałym przykładem tego, jak historia, która zbyt mocno stara się być rezonansowa, może zostać odrzucona przez odbiorców, którzy uważają ją za emocjonalnie manipulującą.
14 KONIEC WOJENNY
Steven Spielberg jest jednym z najlepszych reżyserów wszechczasów, ale dzięki swoim projektom jest w stanie uzyskać całkiem sacharynę. Szczerze mówiąc, ma wiele filmów, które pasowałyby do tej listy, ale próbując zawęzić listę do jednego wpisu, wyróżnia się najnowsza oferta. War Horse to właściwie tak, jak to brzmi na etykiecie, opowieść o koniu o imieniu Joey, który prowadzi widza przez zmieniające się perspektywy, przechodząc przez różnych właścicieli, aż w końcu staje się naszym głównym punktem historii wojennej.
Wojenny koń ma wiele pułapek, którymi cieszy się Akademia, takich jak dominacja prostych wartości, postać przechodząca pozornie niekończącą się tragiczną walkę oraz wizytówka bohaterstwa i ceny wojny. A wszystko to się opłaciło nominacją do najlepszego filmu, mimo że znalazła się na niskim miejscu na liście filmów o Spielbergu. War Horse nie jest okropny, ale wymaga silnej tolerancji dla niektórych tandetnych postaci i schmaltzy.
13 CIEKAWY PRZYKŁAD PRZYCISKU BENJAMIN
Jeśli przesłanka Benjamina Buttona o człowieku, który starzeje się w odwrotnej kolejności, nie była wystarczająca, aby cię zaintrygować, film był pełen głównych aktorów, takich jak Brad Pitt i Cate Blanchett, a także David Fincher w fotelu reżysera. Ale to wszystko o wielu ludziach pamięta o filmie. Oprócz tego wyjątkowego pomysłu jest to naprawdę kolejna historia miłosna obejmująca życie zaangażowanych bohaterów.
Było to szczególne odchylenie dla reżysera Davida Finchera, bardziej znanego z jego szorstkich, bezwzględnych postaci, takich jak w Fight Club lub The Girl with the Dragon Tattoo. W zależności od tego, kogo zapytasz, ta zmiana tempa dla Finchera była albo epicką historią miłosną, albo zbyt długim filmem opartym na sztuczce, która zbyt mocno starała się czuć ważna. Niezależnie od tego, Fight Club był daleki od początkowego flopa i zdobył jedną z kilku nominacji do najlepszego filmu Finchera. Na szczęście wrócił do swojego bardziej typowego - i interesującego - stylu dzięki filmom takim jak Gone Girl.
12 Ślepa strona
Niewiele jest rzeczy bardziej amerykańskich niż futbolowych, więc film o zubożałym młodym Afroamerykanie, który ucieka przed swoim burzliwym wychowaniem, odnosząc sukcesy w świecie sportu, brzmi jak amerykańskie marzenie o filmach. Rzucaj niespokojne relacje z rodzicami, a także trudności w nauce, a wygląda na to, że film został zaprojektowany, aby starać się wycisnąć jak najwięcej współczucia od widza, w stylu Rudy'ego.
Historia Michaela Ohera faktycznie opiera się przynajmniej częściowo na prawdziwych wydarzeniach, więc autorzy scenariuszy nie starali się po prostu wypełnić historię tak wieloma przeszkodami, jak to możliwe. Mimo to, nawet przy wzruszających momentach, wielu było zaskoczonych, gdy film posunął się aż do nominacji do najlepszego filmu. Akademia niedawno podniosła liczbę nominowanych do Najlepszego Obrazu do dziesięciu w porównaniu do pięciu, co uważa się za powód, dla którego The Blind Side dokonała cięcia. Kilka lat później dziesięć miejsc na najlepszy film zostało zmienionych z obowiązkowych na zwykłą opcję, na wypadek, gdyby naprawdę było dziesięć filmów, o których warto wspomnieć. Powszechnie przyjmuje się, że strona ślepa nie otrzymałaby nominacji, biorąc pod uwagę dzisiejsze zasady Akademii.
11 ZŁOTA KSIĄŻKA
Trudno jest nakręcić film o nazistowskich Niemczech, w którym ludzie nie odczuwają tak silnego wrażenia. Prawdziwa tragedia tego okresu uderza głębiej niż jakiekolwiek fikcyjne momenty straty. I było wiele potężnych filmów o tej epoce, takich jak Lista Schindlera i Pianista, żeby wymienić tylko kilka. Dodaj fakt, że Złodziej książek był doskonałą powieścią i wydawało się, że ten film powinien zawierać wszystkie elementy niezapomnianego filmu.
Być może był to w dużej mierze nieobecny głos Śmierci opowiadający historię, który nadał tej powieści tyle osobowości. Niektóre historie z perspektywy pierwszej osoby mają tyle uroku dzięki narratorowi, że usunięcie wielu z nich może zaszkodzić adaptacji. Nie pomogło również to, że choć w filmie byli bardzo utalentowani aktorzy, tacy jak Geoffrey Rush, ich niemieckie akcenty były czasem śmiechu warte. Złodziej książek opowiedział historię książki, ale nie przeszła ona przez serce.
10 PRZYCHODŹ
Najnowszym wpisem na tej liście - i zdecydowanie najbardziej udanym filmem tej listy pod względem nominacji i zwycięstw - był Revenant z Leonardo DiCaprio. Jeszcze przed premierą filmu ludzie byli zaskoczeni i rozbawieni, gdy usłyszeli historie o tym, jak Leo przetrwał mroźne temperatury, spał w prawdziwych zwłokach zwierząt i szczerze zjadł surową wątrobę żubrową ze względu na swoją postać. Memy szybko rozlały się po odczuwanej desperacji Leo, aby przejść przez tak rygorystyczne warunki, by w końcu zdobyć swoją długo oczekiwaną nagrodę dla najlepszego aktora. Ludzie żartobliwie błagali Akademię, aby Leo otrzymał nagrodę, aby nie skończył samobójstwem, próbując znaleźć bardziej wymagającą rolę do odegrania w przyszłym roku.
Sam film był w porządku, ale mówi, że ludzie mówili więcej o tym, czy Leo dostanie Oscara za tę rolę, niż o czymkolwiek, co się wydarzyło w filmie. Oczekiwanie na to, że on lub nie przyćmi cienia samego Revenant. Ale Leo rzeczywiście w końcu otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora, oficjalnie rozwiązując największy problem nieotrzymania Oscarów z ostatnich kilku lat.
9 ZIMA OPERY
Phantom of the Opera z 2004 roku, w którym zagrał Gerard Butler, brzmiał absurdalnie, nawet gdy został wydany, i stał się bardziej jeszcze bardziej w świetle najważniejszej roli Butlera kończącej się od 300 roku. Ale potem zabrzmiało to równie absurdalnie, gdy Russell Crowe i Hugh Jackman postanowił zrobić Les Misérables w 2012 roku, a jednak stał się jednym z nominowanych do najlepszego filmu w tym roku. Aktorzy, którzy wychodzą ze swoich typowych gatunków i demonstrują swój zasięg, to coś, co Akademia lubi doceniać, więc zrozumiałe jest, dlaczego Butler rzucił kostką w tym przypadku. Problem polegał na tym, że nie wykazał swojego zasięgu tak bardzo, jak wyjawił swój brak.
Największe odejście od Phantom of the Opera z 2004 roku: Gerard Butler nie umie śpiewać. W ogóle. I oczywiście śpiew Russella Crowe'a był szeroko krytykowany w Les Misérables, ale przynajmniej potrafił utrzymać nutę i był otoczony lepszymi głosami. Phantom zawierał kilka ładnie wyglądających kostiumów i scenografii, ale nawet to zostało podważone przez Butlera, który ostatecznie miał jedną z najmniej zniekształconych twarzy dowolnego Phantoma, kiedy w końcu został zdemaskowany. Podsumowując, film był solidnym wskaźnikiem, że Gerard powinien pozostać przy filmach akcji do końca swojej kariery.
8 PIĘKNY UMYSŁ
Russell Crowe musiał czuć się dobrze, wychodząc z tego filmu i kończąc w roli głównej, zdobywając tytuł Zwycięzcy najlepszego filmu między Pięknym umysłem a Gladiatorem z ubiegłego roku. Ale historia z 2001 roku o prawdziwym życiu Johna Nasha jest zdecydowanie mniej zapamiętaną rolą tej dwójki. Być może częścią tego jest tylko to, że przemoc jest bardziej ekscytująca niż matematyka, ale jest też fakt, że nieudolny społecznie savant był już na dobrej drodze, by stać się frazesową historią, zanim A Beautiful Mind nawet trafił do kin.
Mieliśmy już takie historie jak Charlie Gordon w Flowers for Algernon, a dziś mamy nawet cały program oparty na tej przesłance z Sheldonem Cooperem i jego przyjaciółmi w The Big Bang Theory. Nie oceniania książki po okładce można powiedzieć tyle razy, używając tej samej formuły, zanim przestanie być zaskakująca. Występy Crowe'a były dobre, a prawdziwa historia Johna Nasha jest bez wątpienia niezwykła, ale rzeczywistość jego historii jest bardziej intrygująca niż cokolwiek, co zapewnia adaptacja filmowa.
7 SOLOIST
Chociaż Robert Downey Jr. jest teraz prawdopodobnie najbardziej znany z występów w metalowym garniturze jako Tony Stark / Iron Man Marvela, nie zrezygnował z szukania dramatycznych ról, które nie wymagają ratowania świata. Niestety, solista nie byłby przełomową, dramatyczną rolą, o której Downey i jego gwiazda, Jamie Foxx, mogli pomyśleć, że wpadli na nią. Film oparty jest zarówno na prawdziwej historii, jak i na książce, więc miał już dwie ulubione linie narratorów zwiastunów filmowych.
Podobnie jak The Blind Side, nie możemy zbyt mocno krytykować samej opowieści, ponieważ ostatecznie wywodzi się ona z rzeczywistości, ale zdecydowanie czuje się wyrachowana, że to właśnie ta historia w szczególności chciałaby opowiedzieć reżyser. Schizofreniczny uczony, Nathaniel Ayers, wydawał się typem roli, która normalnie gwarantowałaby uznanie ze strony Akademii. W prawdziwym życiu Ayers zrobił niezwykłe rzeczy, ale jego historia prawdopodobnie lepiej pasowałaby do prostego filmu dokumentalnego, zamiast próbować przedstawić go jako dramatyczny, przynęty na Oscara.
6 J. EDGAR
Biedny Leonardo DiCaprio pojawia się dwukrotnie w tym temacie, ponieważ spędził tyle lat na pogoni za nieuchwytnym złotym posągiem, że wylądował w więcej niż jednym filmie, który miał wrażenie, że łowi chwałę. Reżyser Clint Eastwood ma zamiłowanie do patriotycznych filmów koncentrujących się na amerykańskiej historii i często otrzymuje nominacje do swojej pracy, więc dla Leo wydawało się to mądrym projektem. I chociaż występy Leo były chwalone jak zwykle, reszta filmu nie zrobiła aż takiego wrażenia.
Powszechnie krytykowano makijaż, który sprawiał, że Leo wyglądał na starszego w późniejszych latach jako Hoover. Lew oczywiście nie był już młodym dzieckiem z Titanica, ale jego naturalnie młodzieńcze rysy wciąż wyraźnie wyróżniały się za jego fałszywymi zmarszczkami. Krytycy i publiczność również stwierdzili, że fabuła jest powolna i zagmatwana, a ostatecznie nie tak interesująca, jak życie prawdziwego J. Edgara Hoovera.
5 TEORIA WSZYSTKO
Wiele z tego, co powiedziano o Pięknym umyśle, można również powiedzieć o tym najnowszym filmie skupiającym się na kimś mądrzejszym niż większość może sobie nawet wyobrazić. Stephen Hawking jest absolutnie niezwykle utalentowanym człowiekiem, który zasługuje na uznanie za swoją pracę. Problem polegał na tym, że jego praca nie była centralnym punktem tego filmu, a zamiast tego pozostało nam mniej interesujące romantyczne życie geniuszu.
Znaczącą pochwałę otrzymał gwiazdor Eddie Redmayne za rolę Hawkinga, ale ludzie byli mniej entuzjastycznie nastawieni do romantycznego życia naukowca, tak bardzo ze szkodą dla pokazania, dlaczego jest tak wysoko oceniany jako profesjonalista. Niemniej sam Hawkingowi podobał się ten film, który otrzymał nominację do najlepszego filmu, a także nagrodę dla najlepszego aktora dla Redmayne. Udramatyzowany spacer po ścieżce pamięci dla Hawkinga był w porządku dla tego, co to było, ale prawdopodobnie wyjdziesz z odrobinę większym zrozumieniem jego pracy (czytaj: ważną / interesującą część) niż tym, co miałeś.
4 IRON LADY
Jeszcze przed „Żelazną damą” Meryl Streep nie brakowała nagród, ponieważ była już kilkakrotnie nominowana do Oscara i otrzymała Oscary dla najlepszej aktorki. Doszło do tego, że około sezonu premiowego ludzie żartują, że Streep jest prawdopodobnie jedyną aktorką, która ma nadzieję, że nie wygra, ponieważ musi być zmęczona częstym wchodzeniem po schodach na scenę. Prawdopodobnie nie była to chęć wygrania kolejnej nagrody, która przyciągnęła ją do Żelaznej Damy. Być może po prostu chciała zagrać w Margaret Thatcher. Ale jeśli tak jest, to nie uciekłaby przed kolejną nagrodą z tą rolą.
Każda postać polityczna będzie kontrowersyjna jako centralny punkt filmu, a Thatcher nie jest inny, ale krytycy jednogłośnie pochwalili występ Streepa jako premiera. Ale polityka może być sucha i nudna, co było kolejną wspólną cechą recenzji. Krytycy również nie chcieli uczynić demencji Thatcher z późniejszych lat tak znaczącą częścią filmu, uznając ją za wyzyskującą i jednym z mniej interesujących aspektów, o których należy wspomnieć, gdy mówi się o słynnym polityku. Niezależnie od tego, ta rola zdobyła kolejną nagrodę dla Streep, nawet jeśli produktem końcowym był ten, którego ludzie nie zapamiętają.
3 NIEZWYKLE GŁĘBOKIE I NIESAMOWICIE ZAMKNIĘTE
Jeden z najbardziej rażących filmów o przynętach Oscara w niedawnej pamięci dotyczył bardzo ciężkiego tematu, nad którym Ameryka nigdy tak naprawdę nie przestała opłakiwać - ataków terrorystycznych z 11 września. Nie chodzi o to, że nigdy nie należy kręcić filmu na ten temat, ale o to, że Niezwykle Głośno i Niesamowicie Blisko nie wydaje się, żeby chodziło o ten dzień. Fabuła filmu jest tylko chłopcem z zaburzeniem osobowości, który udaje się na polowanie na padlinożercę, aby znaleźć rozwiązanie przed utratą ojca. Śmierć postaci Toma Hanksa mogła być wynikiem jakiejkolwiek innej możliwej przyczyny, a fabuła nadal mogłaby funkcjonować. Tak więc wywołanie 11 września dla takiego filmu natychmiast wydawało się wyzyskiem, a reakcja była silna.
Krytycy i przypadkowi widzowie nie mieli problemu z występami, ale wyrazili ostrą dezaprobatę dla opowiedzenia historii o prawdziwej i wciąż świeżej tragedii. Wiele osób nazywało ten film niezwykle oczywistym przykładem przynęty Oscara, a następnie negatywnie ocenili ten film za emocjonalną manipulację. I chociaż odwołanie się do 11 września było wyraźnie tanim sposobem na zwrócenie uwagi, ostatecznie oznaczało ukłon w stronę najlepszego filmu.
2 SIEDEM PUNKTÓW
Will Smith naprawdę nie jest świetnym aktorem dramatycznym. Jest naturalnie czarujący, zabawny i charyzmatyczny, więc często czuje się zmuszony, gdy walczy z tymi cechami. Jasne, ma momenty dotykania surowych emocji, takich jak jego znana scena w Świeżym Księciu Bel-Air, kiedy reaguje na zaniedbanie ojca. Ale Will, który stara się zachować melancholię w całym filmie, rzadko czuje się dobrze. W żadnym momencie nie była to prawda bardziej niż jego rola w Siedmiu funtach.
Smith, grając mniej komediową rolę, działał umiarkowanie dobrze w Pogoni za szczęściem, więc Seven Pounds miał wrażenie, że naprawdę próbuje sprawdzić swoje granice. Natychmiast przeszkodził mu nadmiernie sentymentalny spisek, w którym jego postać nieumyślnie zabiła siedem osób w wypadku samochodowym, więc jego życiową misją jest zadośćuczynienie za jego nieostrożność, znajdując jeszcze siedem osób, które może uratować. Wina ocalałego jest zrozumiała, ale postać Smitha postanawia uratować tych ludzi, przekazując im narządy - w tym serce. Oczywiście jest to trochę ważne, więc w końcu dowiadujemy się, że jego postać planuje się zabić i przekazać swoje narządy ludziom, którzy ich potrzebują. Bez wątpienia miał być tragiczny i poświęcony, ale ujawnienie planu staje się bardziej dziwaczne, wymyślone i potencjalnie śmieszne, gdy dowiemy się, że jego postać wykorzysta meduzę, aby zakończyć swoje życie.
Lubimy Willa Smitha, ale mamy nadzieję, że jego rola Deadshota w Suicide Squad będzie miała nieco mniej melancholii i jeszcze kilka żartów, które widzieliśmy w zwiastunach.
