Nickelodeon był odpowiedzialny za wiele naszych wspomnień z dzieciństwa: te wczesne sobotnie poranki nadrabiające The Fairly Odd Parents lub noce, w których kręciliśmy się nad powtórkami Are You Afraid Of The Dark? Był to kanał, w którym dzieci dostrzegły jedne z najlepszych i najbardziej wackich rozrywek - od przypadkowych, szalonych kreskówek po wypełnione szlamem teleturnieje.
Niestety, Nickelodeon od czasu do czasu ma również swój błąd, od rozczarowująco miernego po wręcz zawstydzający. Niezależnie od tego, czy jest to zapowiedź nowej generacji komedii na żywo w szkole średniej, festiwal CGI z piskliwym nieprzystosowaniem, czy też wprowadzenie pewnej gwiazdy z YouTube'a w telewizyjną niesławę, oczywiste jest, że niektóre decyzje sieci sprawiły, że publiczność zdrapała ich głowy i - ze względu na niektóre z ich nowszych dzieł z poprzednich lat - całkowicie tracą wiarę w kanał.
Oto anulowane teraz programy, które nie tylko zaznaczyły stopniowy spadek programów Nickelodeona w ostatnich czasach, ale także pokazały, że być może jego „złote lata” naszego dzieciństwa nie były tak nieskazitelne, jak wielu może je sobie wyobrazić.
Oto 15 najgorszych pokazów Nickelodeon, o których prawdopodobnie zapomniałeś.
15 Pan Meaty
Pamiętasz ten program o dwóch pracownikach fast-foodów z muppetami, którzy pobudzili koszmarne paliwo, by zniszczyć twoje dzieciństwo? Jeśli do tego momentu zakopałeś nawiedzające wspomnienia, możesz otrzymać przypomnienie.
Pan Meaty był serialem komediowym o dwóch nastoletnich obibokach, którzy pracowali na zasysającym duszę boisku, granym przez obsadę upiornie wyglądających lalek. Było to prawdopodobnie największe zastrzeżenie publiczności dotyczące tej serii - jej nieatrakcyjny design postaci.
Trzeba przyznać, że serial miał wyjątkową estetykę i wygląd, choć dla sieci dedykowanej młodym widzom spotkał się z bardziej niepokojącą - a nie aprobującą - reakcją. Czasami pisanie miało czasami sytuacje „tak dziwaczne, że zabawne”, choć wiele z nich było często groteskowych i prymitywnych, zwykle opierających się na żartobliwych pierdnięciach i rażącej komedii.
Będąc serią już dziwacznych wyglądów fizycznych, jego połączenie z tą kategorią humoru nie wypadło dobrze w serialu. Krytykowany za wulgarność, Pan Meaty został ostatecznie odcięty od sieci po krótkim okresie zaledwie 20 odcinków.
14 X
Jeśli koncepcja rodziny walczącej z przestępczością, która próbuje ukryć swoją tożsamość przed prawdziwym światem, brzmi jak okropnie znana narracja, dzieje się tak dlatego, że większość z nas już wcześniej widziała tę historię. W rzeczywistości zrobione lepiej - przez Pixar Animations. Oglądałeś kiedyś Iniemamocni ?
X robi tak skromną robotę, że przekracza wszelkie granice, więc nic dziwnego, że seria została anulowana po zaledwie 20 odcinkach. Mimo posiadania za sobą kilku znanych aktorów głosowych - Toma Kane'a i Patricka Warburtona - serial nie mógł się uratować od męczącej kolekcji żartów i nudnego, animowanego stylu artystycznego.
Co więcej, częstym zarzutem ze strony większości obserwatorów było to, że jego przesłanka była wysoce nieoryginalna - wyglądała jak okazja do zerwania z Iniemamocnikami Pixara, z tym wyjątkiem, że rodzina jest bandą szpiegów i nie mają niesamowitego dziecko zmieniające kształt.
Chociaż ta animacja Nicka zdecydowanie nie była najgorsza z najgorszych, wielu nie zapamiętała jej.
13 Butt Brzydkie Marsjanie
Butt Ugly Marsians to dziwna, krótkotrwała animowana przez CGI seria o trzech niebieskich kosmitach z misją inwazji na inne planety dla ich złego cesarza, Bagna. Znajdując się na planecie Ziemia, przyzwyczajają się do kultury Amerykanów i zaczynają zwalniać się ze swoich obowiązków.
Z pewnością koncepcja tego serialu mogłaby się przydać rozrywkowej telewizji. Jednak twórczość Michaela Traina była po prostu kolejnym typowym przypadkiem „ciekawej przesłanki, nieudanej egzekucji”, ponieważ sam show był niczym więcej niż desperackim bałaganem głupiego głupoty - czy to w postaciach osobowości, fabułach, czy musicalu liczby, w tym samą znużoną piosenkę przewodnią.
To, co wielu widzów zwraca uwagę w swoich krytykach, to niewątpliwie odrapana animacja i styl, w których występują niezręcznie sztywne ruchy postaci, słaba edycja i martwe oczy, drewniane ekspresje. Ogólna estetyka serii wydawała się bardziej przypominać studencki projekt artystyczny niż profesjonalnie wyprodukowana kreskówka dla popularnej sieci dziecięcej. Przynajmniej trzymali się swojego tytułu.
Ostatecznie serial miał świetny czas trwania zaledwie trzy miesiące na antenie i został anulowany po zaledwie 26 odcinkach.
12 Sanjay i Craig
Wydaje się, że scenarzyści wielu animacji z tej listy uważają, że żarty z nocników są najwyższą formą komedii, biorąc pod uwagę, że tak wiele z wymienionych programów ma swoje odcinki opatrzone takim materiałem.
Oczywiście w przeszłości widzieliśmy kilka animacji, w których udało się oderwać ten rodzaj humoru - Ren i Stimpy , aby wymienić godny uwagi - ale ten sam materiał w Sanjay i Craig niestety jest niestety bardzo rozpaczliwy, brakowało mu rozrywki co najmniej lepiej przygotowanych poprzedników.
Przedstawienie o chłopcu o imieniu Sanjay i jego wężowym zwierzaku Craigu, polegającym na przytłaczającej ilości treści obejmujących smark, kupę, pierdnięcie i wymioty w celu wywołania śmiechu - i więcej niż kilku widzów poczuło się niedobrze z powodu oszałamiającej liczby wulgarnych -out wizualne i historie.
Szczerze mówiąc, nie oznacza to, że serial nie znalazł się na rynku, który doceniłby tego rodzaju komedię, ponieważ trwał przez trzy sezony, w sumie 60 odcinków. Jednak obecnie opiera się na ocenach użytkowników 4, 6 / 10 na IMDb i jeszcze niższym wyniku 4, 4 na TV.com.
11 Jak kołysać
How to Rock było próbą zarobienia Nickelodeona na bardziej muzycznym sitcomie na żywo z udziałem ambitnej gwiazdy pop o imieniu Kacey Simon, granej przez piosenkarkę i autorkę tekstów Cymphonique Miller.
Nasza historia zaczyna się w liceum, w którym niegdyś popularna niegrzeczna dziewczynka o imieniu Kacey zostaje wyrzucona ze swojego byłego zespołu dziewczynek (oznaczonego „The Perfs”) za noszenie aparatów ortodontycznych i okularów. To jest rzeczywiście jego absurdalnie płytka przesłanka - i można sobie tylko wyobrazić wpływ, jaki miałoby to na młode kobiety oglądające ten konkretny obraz.
Fabuła staje się jeszcze bardziej tandetna i powierzchowna, gdy Kacey walczy o odzyskanie dawnego statusu popularnego, dołączając do innego zespołu o nazwie „Gravity 5”, gdy tworzy rywalizację z The Perfs. To prawda, że obsada ma talent muzyczny, ale jest niestety przyćmiona przez kliszę i przewidywalność pisania.
Seria zawiera również typowe stereotypy - od zwykłej głupiej blondynki po przystojnego, próżnego mężczyznę.
Ogólnie rzecz biorąc, program nie zyskał apelu, którego potrzebował, aby utrzymać się na antenie, zyskując zyski w tym samym roku, w którym został wydany.
10 Planet Sheen
Fani Nickelodeon z tamtych czasów zapamiętają jeden z największych animowanych hitów w sieci, Jimmy Neutron.
Jako serial opowiadający o geniuszu chłopca i jego mechanicznym psie, serial przygodowy science fiction zabrał swoich obserwatorów na 20-minutową przejażdżkę kolejką górską z inwazjami kosmitów, innymi słowy eksploracjami i robotami w dążeniu do zniszczenia ich małego Teksańskiego miasta Retroville.
Twórcy Jimmy Neutron naprawdę uderzyli w złoto dzięki tak dobrze napisanej animacji sprytnych żartów i angażującego rozwoju postaci - choć ich przygnębiająca seria spin-off, Planet Sheen, była zupełnie inną historią.
Planeta Sheen zasadniczo wzięła wszystko, co sprawiło, że jej poprzednik działał, uruchamiając ją bezpośrednio do najbliższego kosza na śmieci na rzecz wersji B swoich ukochanych postaci (a mianowicie Sheen i Carla, z których ten ostatni pojawia się jako zielony kosmita w tym programie), absurdalnie głupiutki scenariusz i przytłaczająca piosenka przewodnia, która zabrzmiała tak, jakby napisanie tekstu zajęło tylko kilka sekund („psy jak ser, krowy jak małpy” to tylko niewielki fragment tej godnej przygód melodii).
Jest rzeczą oczywistą, że każdy, kto szukał powrotu Jimmy'ego Neutrona, zdecydowanie tego nie znajdzie.
9 Fanboy i ChumChum
Fanboy i Chumchum to kolejny kolorowy festiwal CGI, w którym udział wzięli dwaj chłopcy ubrani jak superbohaterowie, którzy chodzili wokół, powodując zamęt dla wszystkich w ich mieście.
Ta typowa formuła dobrze sprawdziłaby się w programie dla dzieci - to znaczy, jeśli jest właściwie wykonana. Widzowie osiągnęli wielki sukces dzięki takim programom jak SpongeBob SquarePants oraz Fineasz i Ferb Disney Channel .
Na nieszczęście dla tego, koncepcja rozbiła się, spłonęła i została rozdarta przez wielu jej widzów sieciowych, którzy nie byli w wieku przedszkolnym i poniżej. Z oceną 3.2 / 10 na IMDb i 2.6 / 10 na TV.com, recenzenci sprawdzili, że serial jest mieszanką prymitywnych żartów z toalety, irytujących postaci i wstrętnego skrzeczenia, co było bardziej niż prawdopodobne, że rodzice zrobią to samo.
Zaskakujące jest to, że serial zyskał trochę pozytywnego odbioru z boku - niektórzy krytycy chwalili serial za „zabawę” i komentowali jego jakość animacji (za którą był w stanie zdobyć kilka nominacji do Emmy).
Jednak nadal nie zapisują serii jako jednej z bardziej udanych kreskówek nadawanych w sieci.
8 Glenn Martin DDS
Po nijakiej animacji Billa Cosby'ego „ Ojcostwo” trafiło Nicka na Nite, sieć postanowiła spróbować swoich sił w kolejnej animowanej serii z „rodzinną” przygodą poklatkową, którą był Glenn Martin DDS.
Dzięki pokazowi o tym, jak dentysta zabiera rodzinę na wycieczkę krajoznawczą, twórcy postanowili pójść w ślady Adult Swim dla Cartoon Network i próbował skierować program na terytorium bardziej dorosłe.
Serial zyskał zatem dużą popularność, zarówno pod względem humoru, jak i grafiki. Jeden z najbardziej znaczących gagów polegał na rażącym (i szczerze mówiąc, niepotrzebnym) skupieniu się na odbycie psa rodzinnego, który zaangażował się w własną liczbę nieodpowiednich porwań.
Niestety, Glenn Martin stał się znany (podczas krótkiego życia na antenie) przede wszystkim z tego powodu: sardonicznie bezczelny toon Nicka, który niewiele zrobił, aby wywołać śmiech. Rozpaczliwe żarty były nawet typowym śmiechem z sitcomu, który - jeśli w ogóle - tylko rażąco wskazywał na wady jego pisania.
Z oceną 48/100 na Metacritic i oceną 3.1 na TV.com , program został usunięty z sieci po dwóch sezonach bez życia.
7 The Breadwinners
W Breadwinners, serialu animowanym z udziałem dwóch najlepszych przyjaciół - antropomorficznych kaczek - które zarabiają na życie chlebem, założono, że zaskakująco brzmi to mniej dziwacznie niż to, co właściwie przedstawia kreskówka.
Jako hiperaktywny, nieletni rollercoaster absurdalnych shenaniganów, każdy odcinek ma swój ciąg złych kalamburów, przesadzonych i nadużywanych żartów pośladkowych oraz, o dziwo, zapasów obrazów zamiast różnych animowanych obiektów lub postaci.
Sama koncepcja jest nieoryginalna, po raz kolejny grając na tropie „dwóch kumpli, którzy idą na szalone, nielogiczne przygody”, ale niosąca ją z obrzydliwą przypadkowością, pozbawioną dowcipu i pomysłowości.
Nie pomaga również to, że sama postać bohaterów nie przypomina kaczek, a seria często zmienia się w hipsterskie numery muzyczne, które brzmią bardziej powtarzająco niż irytujące.
Biorąc to wszystko pod uwagę, The Breadwinners, nie trzeba dodawać, była jedną z najsłabszych produkcji Nickelodeon, a Tom Conroy z Media Life Magazine opisał ją jako „zbyt głośną i brutalną dla małych dzieci”, „zbyt głupią dla dużych dzieci” i „zbyt gorączkowy dla niszy stoner odbiorców Adult Swim. ”
6 Flub braci
The Brothers Flub to jedna z animowanych kreacji Nickelodeona z lat 90. - flop, który dowodzi, że era może nie być tak gwiezdna, jak w to uwierzyłaby nostalgia.
Łatwo zapomniana seria, kreskówka rozgrywa się w kosmosie, koncentrując się na życiu dwóch obcych braci, Guapo i Fraz Flub, którzy zapuszczają się w galaktyki jako kurierzy międzywymiarowi. Obaj często wpadają w szereg oburzających porwań, które odbywają się na wielu różnych planetach z unikalnymi, ale dziwacznymi tematami.
Program był oglądany zarówno przez krytyków, jak i fanów Nickelodeon z wielu powodów. Wielu wybrało słabe projekty postaci, podczas gdy inni wskazywali na brak uroku lub dowcipu wśród bohaterów (w porównaniu z innymi hitami Nicka, takimi jak Aaahh !!! Prawdziwe potwory ), dzięki czemu ich energiczne osobowości są bardziej denerwująco hiperaktywne niż rozrywkowe.
Evan Levine z Lakeland Ledger wspomniał również o tym, jak nieprzyzwoity humor serialu był często przyćmiony przez rażącą złośliwość, stwierdzając, że może to wysłać negatywne przesłanie do jego ukierunkowanej grupy demograficznej małych dzieci.
Co więcej, fabuły były często przewidywalne i intrygujące - nie pozostawiając wiele do zapamiętania odbiorcom.
5 Talia w kuchni
Talia in the Kitchen była kolejną dramatem „animacji” Nickelodeona, który był równie nieciekawy, jak brzmi tytuł. Z założeniem, które koncentrowało się na czternastolatce z pasją do gotowania, próbującej ożywić rodzinny biznes restauracyjny za pomocą „magicznych” przypraw, serial przyniósł niewiele więcej niż aktorstwo od nastoletnich bohaterów, z rozczarowaniem próby komedii.
Mając już przewidywalny, leniwie napisany scenariusz, jego młode gwiazdy niestety nie zaoferowały wiele, by uratować skazaną na zagładę serię, niosąc ją z udanymi występami złej szkolnej sztuki. Wygląda na to, że twórcy polegali na przesadnych ruchach, mimice i wygłupach aktorów, by stworzyć humor - choć niestety i nie dziwiło to pod tym względem.
Co więcej, w przypadku nastoletnich bohaterów zachowywali się i zachowywali w sposób, który często był nie do wyjaśnienia dla ich ukierunkowanej grupy demograficznej, a jeden konkretny krytyk („PhantomStrider” z YouTube'a) opisał ich jako zbyt „bolesnie szczęśliwych”. Termin, który - spójrzmy prawdzie w oczy - był dla większości z nas w tym wieku dość obcy.
Przy wszystkich swoich wadach przynajmniej publiczność może pochwalić serial za jedną rzecz: porzucenie tego nieznośnego utworu śmiechu.
4 AwesomenessTV
AwesomenessTV zaczęło jako kanał na Youtube, który koncentrował się na tworzeniu „komediowych” seriali i szkiców internetowych, realizowanych przez różnych młodych aktorów - z których wielu zaczynało na platformie udostępniania wideo.
Sam program zgromadził miliony subskrybentów i ostatecznie przeniósł się na jeszcze większą platformę dla swoich treści: Nickelodeon. Dzięki dłuższemu serialowi telewizyjnemu AwesomenessTV nadal zapewniał widzom ten sam materiał, który wyprodukował w świecie online … i zawstydził się.
Z okropną edycją, reżyserią i obfitym, wstrętnym deszczem śmiechu utworów, seria wywołała więcej przygnębienia niż zabawnej wesołości. Żarty, parodie i szkicowe wybryki były smutne, gdy je oglądano - z ponczem, który często nie wylądował, a nawet nie miał na początku żadnej komedii.
Znacznej części materiału towarzyszył często śmiech w puszkach, co tylko podkreślało żałosną próbę humoru. Co więcej, po każdym przejściu tytułu pojawiła się nakładka krzyków publiczności, co oczywiście męczyło się po kilku zastosowaniach.
Serial został zdjęty z anteny po dwóch sezonach i prawdopodobnie powinien pozostać przy tworzeniu treści na Youtube.
3 Marvin Marvin
Marvin, Marvin był próbą Lucas Cruikshank, aby przedstawić bardziej stonowaną - ale wciąż nieco slapstickową - postać dla typowego serialu z animacjami Nickelodeon.
Cruikshank, odrywając się od swojej wysokiej, nadpobudliwej spuścizny Freda , występuje jako kosmita o imieniu Marvin w tej serii, który zostaje adoptowany przez twoją codzienną amerykańską rodzinę podmiejską po tym, jak został zrzucony na Ziemię, gdy jego planeta została zaatakowana.
Marvin, bardzo zasługujący na miejsce na tej liście, był niczym innym jak leniwie napisanym, bolesnie nieprzyzwoitym bałaganem stereotypowych charakterystyk, dowcipów pośladkowych (uszy Marvina są z tyłu, ha ha!) I żenująco absurdalnych wybryków jeszcze więcej humoru w toalecie.
Nie trzeba dodawać, że serial niestety spowodował nieodwracalne szkody w karierze aktorskiej Cruikshank, a „komediowe” pisanie było zbyt głupie, by zapewnić rozrywkę nawet jego demografii. Otrzymał topór po 19 odcinkach - choć to, jak został nominowany do nagrody Kid's Choice lub Young Artist, było większą tajemnicą niż samo początkowe zielone światło.
2 Nick Studio 10
Zważywszy na to, że w trakcie całego procesu zbierała się pełna nienawiści i niechęci, powiedzenie, że Nick Studio 10 był złą decyzją sieci, byłoby wielkim niedopowiedzeniem.
Bardziej programowy program, niż rzeczywisty program, Nick Studio 10 był dla widzów boleśnie nieśmiesznym i nieciekawym doświadczeniem, zawierający skecze i akrobacje w wykonaniu czterech nastolatków, którym udało się zabarwić swoją „komiczną” karierę, zanim jeszcze zaczęli.
Ich segmenty mocno skupiały się na młodzieńczych wygłupach i przypadkowych szkicach, z których jednym był niesławny teledysk „Fart in a Jar” oraz wiele exploitów z marnowaniem żywności - wyraźna krytyka wielu obrażonych widzów.
Co gorsza, program często przerywał rzeczywiste pokazy Nickelodeon, aby wstawić bezsensowny trzysekundowy klip wideo - czy to z zabawek z tańczącymi robotami, czy z kota na odkurzaczu.
Jednak jakby ich reptutacja nie mogła już zaszkodzić samemu sobie, blok zyskał dość ciepła w Internecie za ciągłe przyciąganie gniewnych fanów sieci w mediach społecznościowych, rażąco twierdząc, że są lepsi od innych (źle ocenianych) szkiców w Cartoon Network, Incredible Crew.
Nieudany koncert został odwołany po zaledwie pięciu miesiącach na antenie.
