15 horrorów do obejrzenia w serwisie Netflix w październiku

Trudno w to uwierzyć, ale Halloween jest tuż za rogiem, co oznacza, że ​​nadszedł czas, aby zacząć gryźć horrory. Dla subskrybentów Netflix do strumieniowania jest duży wybór wszystkich rzeczy strasznych, krwawych i trzymających w napięciu do obejrzenia w październiku. W rzeczywistości w ich katalogu jest tyle filmów, że wybór jednego z nich może być nieco przytłaczający. Na szczęście dla ciebie, tutaj, w Screen Rant, zrobiliśmy dla ciebie trudną część i wybraliśmy grupę filmów fanów horrorów o różnych gustach, którzy mogą cieszyć się tą Wigilią Wszystkich Świętych, od chwalebnie obrzydliwych po psychologicznie przerażających.

Więc jeśli szukasz opcji do obejrzenia pod oknem radaru, niejasnych lub niedocenianych horrorów (oprócz wypróbowanych i prawdziwych klasyków streamingu, w tym Jaws, The Fly, Hellraiser i Re-animator), oto 15 innych niezbędne przerażające filmy, które powinieneś dodać do kolejki, aby oglądać do 31 października.

15 Babadook (2014)

„Nigdy nie widziałem bardziej przerażającego filmu niż Babadook. Odstraszy cię ode mnie, tak jak mnie. To wielka pochwała reżysera egzorcysty Williama Friedkina, ale ten australijski horror psychologiczny z 2014 roku (od pierwszego filmu Jennifer Kent) po raz pierwszy jest z pewnością jednym z najbardziej przerażających horrorów w najnowszej pamięci.

Rozpaczająca wdowa (Essie Davis z Game of Thrones) ma problem ze swoim destrukcyjnym synem Samuelem (Noah Wiseman), który przeraża się, gdy jest przekonany, że wyskakująca książka dla dzieci zatytułowana Mr. Babadook wydała nadprzyrodzoną bestię (z to samo nazwisko) do ich domu. Po tym, jak początkowo myślał, że przesadza, wkrótce zaczyna kwestionować ich zdrowie psychiczne, gdy zły pan Babadook dokonuje spustoszenia w ich życiu. Babadook, nakręcony ze skromnym budżetem, wykorzystuje skuteczne oldskulowe efekty i dopracowane występy, aby stworzyć wyczuwalne poczucie lęku, tworząc niezapomniane wrażenia filmowe.

14 Szalonych Ronów Prevues z piekła rodem (1987)

Ta osobliwość z lat 80. to list miłosny do grindhouse'owych horrorów z lat 70. i 80., opowiadany przez Rona (prawdziwe nazwisko Nick Hartlow), nadgorliwego gospodarza z okularami combover i seryjnych zabójców, który zapewnia nerwowe pogawędki między zaporami klipów. Och, a pomaga mu przerażająca kukiełka zombie, Happy Goldsplatt (pomyśl o niskim czynszu MST3K, a dostaniesz podstawową treść).

Podczas gdy Mad Ron i jego banalne dowcipy pomocnika trocin mogą być trochę dużo, prawdziwymi gwiazdami serialu są zwiastuny, zawierające wszystko, od oryginalnego zwiastuna Teksańskiej masakry piłą mechaniczną Tobe Hoopera, a także odrobinę innych filmów, które są na swój sposób lepszy w formie zwiastuna niż filmy pełnometrażowe (Three On A Meathook, Wildcat Women, The Mutations).

Mad Ron's Prevues from Hell to idealny film na rozpoczęcie maratonu z horroru Halloween, który zawiera kompilację zwiastuna horroru w stylu retro, aby rozpocząć postępowanie.

13 Deathgasm (2015)

Heavy metal i horror zawsze tworzyły zwycięską kombinację, a nowozelandzki horror Deathgasm (jeden z najlepszych tytułów do horroru, nie?) To sprytna komedia horror, która fachowo łączy te dwa gatunki. Po raz pierwszy niepohamowana pasja reżysera Jasona Lei Howdena do muzyki i horroru jest odczuwalna w każdej klatce.

Brodie (Milo Cawthorne) i Zakk (James Blake) są znudzonymi dziećmi, które chcą założyć zespół o odpowiednio złej reputacji, aby zyskać sławę i fortunę. Po zabawie czarną magią, nieświadomie uwalniają demona zwanego Ślepym. Teraz muszą powstrzymać zło, walcząc jednocześnie o swoją medynę (Kimberly Crossman). Deathgasm to totalny wybuch, pełen wysokiej energii, krwawych efektów i topiącego twarz death metalu. To kultowy klasyk natychmiastowy. Przed naciśnięciem przycisku odtwarzania zwiększ głośność dźwięku przestrzennego.

12 Koszmar (2015)

Jeden z najbardziej mrożących w żyłach filmów dokumentalnych, jaki kiedykolwiek powstał, Koszmar przygląda się ofiarom cierpiącym na chorobę zwaną paraliżem snu: stan, który uniemożliwia im poruszanie się lub rozmowę, co powoduje, że są zakładnikami okrutnych i nieubłaganych stanów snu. Chociaż film z pewnością cierpi na całkowity brak autorytatywnych badań (nie są przeprowadzani wywiady z lekarzami ani ekspertami naukowymi, opierając się jedynie na zeznaniach świadków jako faktów), wyróżnia się sekwencjami, które odtwarzają koszmary opisywane przez uczestników.

Reżyser Rodney Ascher (sala 237) organizuje każdy niepokojący sen jako ćwiczenie w nastrojowym lęku, dając kinematograficzne przejawy koszmarom obejmującym typowe archetypy snów, w tym „cienia mężczyzn”, „nocnych wiedźm” i wiele innych. Te „odtworzenia” są absolutnie przerażające - tak skuteczne, że mogą wywoływać lęk przed snem … a także odczuwać całkowitą empatię wobec osób dotkniętych tym wyniszczającym stanem. Jest to gwiezdna destylacja zdolności umysłu do zwrócenia się przeciwko nam.

11 Bad Milo! (2013)

W tej dziwnej komedii grozy z 2014 roku Ken Marino (Wet Hot American Summer, Children's Hospital) występuje jako Duncan, człowiek, którego silny niepokój objawia się w szczególnie groteskowy sposób: polip jelitowy, który zamienia się w demoniczne stworzenie, a następnie wyłania się z jego dolnych regionów i zabija każdego, kto dowodzi źródła stresu Duncana. Zdesperowany, by uwolnić się od potwora w swoim okrężnicy, Duncan zwraca się do nauk medycznych, terapii, wszystkiego, aby pozbyć się bestii, którą nazywa „Milo”, zanim zabije kogokolwiek innego (w tym swoją ciężarną żonę, graną przez Gillian Jacobs).

Bad Milo! to film bardziej skupiony na śmiechu niż przerażeniu, ale ma kilka dobrych wstrząsów, a jelitowy potwór to obrzydliwa, ale dziwnie słodka mikstura. Być może najgłupszy horror z gatunku body horror, jaki kiedykolwiek powstał, to zabawna, winna przyjemność z imponującą obsadą drugoplanową, w tym Stephenem Rootem, Peterem Stormare i Patrickiem Warburtonem. Jeśli masz ochotę na porywającą opowieść scatologiczną, weź leki przeciw nudnościom i spróbuj.

10 We Are What We Are (2013)

Niepokojący film, który działa zarówno jako dramat rodzinny, jak i kanibalistyczna horror, reżyser Jim Mickleson We Are What We Are analizuje życie klanu Parker, zwartej rodziny toczącej się po śmierci ich matriarchy. Jej żałobny mąż i strata dzieci są spotęgowane, gdy jej śmierć rzuca światło na ścisłą wiarę religijną rodziny. Fakt, że ich religia obejmuje jedzenie ludzi, również nie pomaga. Rzeczy wymykają się spod kontroli, a członkowie rodziny stają przeciwko sobie, gdy dzieci kwestionują swoją wiarę i jej niepokojące warunki żywieniowe.

We Are What We Are to makabryczny, wyczerpujący emocjonalnie film z porywającymi przedstawieniami (z obsady, w skład której wchodzą Bill Sage, Kelly McGillis, Julia Garner i Ambyr C. Childers) oraz druzgocąca wypłata. Z pewnością nie jest to dla wrażliwych, ale dla tych, którzy mają mocny brzuch na mroczną opowieść, dobrze pasuje do rachunku.

9 pełzanie (2014)

Pojawiło się tak dużo horrorów ze znalezionych filmów, że ten gatunek popadł w parodię. Przynajmniej twórcy Creep zdają sobie z tego sprawę, tworząc kręcony film, który jest mieszanką niepokojącego dramatu i dziwnej komedii.

Kiedy kamerzysta Ed (reżyser Creep Patrick Kack-Brice) odpowiada na reklamę Craigslist, myśli, że ma on proste (ale ciężkie) zadanie: udokumentować dzień z życia Josefa (Marka Duplassa), śmiertelnie chorego mężczyzny, który chce zrobić film codziennej rutyny, którą może pokazać nienarodzonemu synowi po jego śmierci.

Ale historia Josefa ciągle się zmienia. Dodaje dziwne nowe wymagania, jednocześnie celowo przerażając Eda (który, jak twierdzi, jest po prostu „dziwnym poczuciem humoru”). Jego ciągłe wahania nastroju przenoszą film na terytorium z białymi kłykciami. Creep, prezentujący występ tour-de-force z Duplass, ma na celu wytrącenie cię z równowagi i sprawienie, że będziesz się wiercić, co czyni go czymś więcej niż tylko tytułem.

8 The Sacrament (2013)

Ten napięty thriller kręcony w reżyserii House of the Devil's Ti West skupia się na grupie dokumentalistów (Joe Swanberg, AJ Bowen) badających Eden Parish, tajemniczą, odległą gminę religijną. Ich misją jest zlokalizowanie siostry jednego z ich współpracowników. Była uzależniona od narkotyków, twierdzi, że społeczność przyniosła jej zbawienie i pokój. Ale po ujawnieniu kilku wyraźnie przerażonych członków i przesłuchaniu groźnego przywódcy autorytarnego (granego przez Gene'a Jonesa), stają się przekonani, że wyznawcy mogą być trzymani wbrew ich woli i że całe ich życie jest w niebezpieczeństwie.

Sakrament nie jest typowym horrorem: to thriller powolny, a West jest twórcą mniej zainteresowanym odskokami niż trwałym, nieubłaganym napięciem, które nigdy nie ustępuje aż do ostatecznej klatki. Dokument czuje się rozproszony przez normalne ograniczenia znalezionego formatu materiału filmowego, kładąc silny nacisk na jego fascynujące postacie i oszałamiający finał.

7 Zaproszenie (2015)

Film, który tworzy idealną podwójną fabułę z The Sacrament, The Invitation to pokręcona opowieść z udziałem Logana Marshalla-Greena (tj. Podobnego do Toma Hardy'ego z Prometeusza), w której zagra Will, niespokojna dusza, która idzie na kolację zorganizowaną jego była żona (Tammy Blanchard) i jej nowy mąż (Game of Thrones 'Michiel Huisman). Ich sekretna postawa nie pasuje do Willa, podobnie jak ich nowa fascynacja przerażającą, obsesyjną na punkcie śmierci grupą wsparcia New Age, którą naciska na wszystkich swoich gości.

Kiedy pojawia się weteran złego aktora, John Carroll Lynch (American Horror Story, Zodiac), jest to oficjalny znak, że rzeczy naprawdę nie są w porządku, a Will i jego towarzysze są zmuszeni podjąć drastyczne działania, aby przetrwać wieczór. Zaproszenie wyreżyserowane przez reżysera Jennifer's Body, Karyn Kusama, tworzy od początku do końca napiętą sieć strachu, dzięki której w najbliższej przyszłości unikniesz kontaktów towarzyskich z dawno utraconymi przyjaciółmi.

6 Nightbreed (1990)

Jeden z najbardziej szalonych horrorów lat 90. (lub jakiejkolwiek dekady w tym zakresie), Nightbreed to debiut reżyserski powieściopisarza Clive'a Barkera (Hellraiser) i jest to piekielnie dziwaczne i pobłażliwe wejście. Aaron Boone (Craig Sheffer) to człowiek nękany koszmarami świata pełnego potworów. Niestety, jego psychiatra (David Cronenberg) niewiele pomaga, skrywając własne mroczne sekrety, które zagrażają życiu Boone'a. Wkrótce Boone zdaje sobie sprawę, że jego marzenia były w rzeczywistości wizją, a napotkane potwory mogą po prostu zapewnić mu zbawienie.

Nightbreed to jeden zwariowany film; zbyt ambitny i klin pełen praktycznej krwi i szerokiej gamy protetycznych potworów. Na szczęście Netflix ma wycięcie reżysera, co świadczy o bardziej satysfakcjonującej wizji niż oryginalny film teatralny. Jeśli szukasz przesadzonego, unikalnego horroru, który wykracza poza zwykłe granice tego gatunku, Nightbreed zapewni Ci jedną dziką jazdę.

5 Stakeland (2010)

Dla tych, którzy mają dość oglądania zmienionych, nie zagrażających wampirów odmiany Zmierzch, Stakeland to film dla Ciebie. W tej postapokaliptycznej opowieści zahartowany łowca wampirów (Nick Damici) próbuje przedostać się przez amerykańskie serce pełne krwiopijców. Po drodze bierze sierotę (Connor Maolo) i zakonnicę (Kelly McGillis) pod swoje skrzydła, szukając „Nowego Edenu”, obszaru odzyskanego od hord wampirów. Dotarcie do niego nie jest łatwe.

Stakeland (w reżyserii Jima Micklesona z We Are What We Are) to intrygująca mieszanka horroru i dramatu o dojrzewaniu, zarówno o ludzkiej kondycji, jak i o przerażających skokach i makabrycznych potworach. Jeśli szukasz równych części filmu o wampirach The Walking Dead i The Omega Man, przygotuj się na wysadzenie w powietrze (a następnie trzymaj kciuki za możliwą adaptację telewizyjną wkrótce).

4 Nadal tu jesteśmy (2016)

W tym niesamowitym thrillerze retro-horroru weteranka horroru, Barbara Crampton (You're Next, Re-animator), występuje jako Anne Sacchetti, pogrążony w żałobie rodzic, który wprowadza się do nowego domu po śmierci syna. Ale wszelkie próby znalezienia pocieszenia przez nią i jej męża (grany przez Andrew Senseniga) zostają przerwane, gdy Anne twierdzi, że czuje obecność syna w domu.

Wkrótce Sacchetti zatrudniają spirytystów, aby próbowali skontaktować się z synem spoza grobu, jednocześnie badając dziwne pochodzenie domu jako byłego domu pogrzebowego. Wystarczy powiedzieć, że sprawy stają się bardzo dziwne. We Are Still Here reżyseruje po raz pierwszy Ted Geoghegan. Jest to imponujący, wciągający i mrożący krew w żyłach debiut, pełen oldskulowej atmosfery, trwałego napięcia i emocjonalnych występów, które są rzadkością dla tego gatunku. Film zyskał uznanie krytyków, a teraz może zyskać kultowe wyróżnienia, na jakie zasługuje.

3 cisza (2016)

Przez lata pojawiło się mnóstwo filmów grozy, w których zamaskowani zabójcy prześladowali piękne kobiety, ale w 2016 roku Hush (od reżysera Oculusa Mike'a Flanagana) robi to, by wstrząsnąć formułą: złoczyńca demaskuje się na wczesnym etapie postępowania, a bohaterka Madison „Maddie” Young (Kate Siegel) jest głucha. Maddie jest pisarką mieszkającą na odludziu, zależną od laptopa i telefonu do kontaktu ze światem zewnętrznym. Prześladowca, zdając sobie sprawę z niepełnosprawności, używa przeciwko niej swoich urządzeń, wysyłając wiadomości błyskawiczne, aby poinformować ją, że jest stale obserwowana. Ale jego zaradność daje Maddie strategię przetrwania.

Hush tchnie nowe życie w formułę inwazji domowej, oferując jednocześnie zdrową dawkę kobiecej mocy dzięki poruszającemu Siegelowi. A krytycy są zgodni, że film Flanagana zmienia sposób myślenia o gatunku: obecnie posiada znakomity 100% wynik w Rotten Tomatoes.

2 Gość (2014)

Ten jest mieszanką horroru, thrillera science fiction i komedii akcji. Gość gra Dan Stevens w roli Davida, weterana armii, który odwiedza rodzinę Caleba Petersona, zabitego żołnierza, z którym, jak twierdzi, służył w Afganistanie. Jego łaskawa postawa wygrywa z rodzicami Caleba, którzy traktują go jak własnego syna i zapraszają do pozostania.

Ale ich córka Anna (Maika Monroe) zaczyna podejrzewać, że David nie jest tym, za kogo się podaje, i że jego motywacje są mroczne, a jego przeszłość śmiertelna. Reżyser Adam Wingard (You're Next, Blair Witch) tworzy film, który jest listem miłosnym do dzieł Jamesa Camerona i Johna Carpentera, z dopasowaną do niego syntezatorową ścieżką dźwiękową z lat 80., podczas gdy Dan Stevens jest absolutnie magnetyczny jako niespokojny młody człowiek zdolny do przekształcenia się w maszynę do zabijania ludzi. Dlaczego Gość nie był wielkim hitem po wydaniu w 2014 roku, jest porywaczem. PS: film rozgrywa się w okolicach Halloween, więc jest idealny do oglądania na 31. (uważaj na Wielkanocne jajko na Halloween III!).