Jak badaliśmy w przeszłości, frekwencja w kinach spadła w 2016 roku. Ludzie po prostu nie lubią już oglądać filmów w teatrze, z wyjątkiem jakiejkolwiek ważnej epopei, która wymaga wyświetlania na dużym ekranie, być może w IMAX z 3 -D okulary do uruchomienia. Wzrost popytu i mediów domowych w połączeniu z wątpliwą jakością niektórych ostatnich wydań Hollywood sprawiają, że ludzie zostają w domu, aby uniknąć płacenia stale rosnących cen za bilet do kina.
Mimo to, nawet jeśli liczba uczestników filmu zmalała, miłośnicy kina nadal pochłaniają medium. Wysokie ceny biletów i brak wznowień uniemożliwiają kinomanom oglądanie niektórych wspaniałych filmów zgodnie z zamierzeniami ich twórców - na dużym ekranie! Tak jak nic tak naprawdę nigdy nie zastąpi kina na żywo, tak wiele telewizorów o wysokiej rozdzielczości i tytułów przesyłanych strumieniowo nigdy nie zastąpi oglądania filmu w kinie. W tym przypadku niektóre filmy mogą osiągnąć swój pełny efekt tylko w przypadku oglądania na dużym ekranie. Oto 15 świetnych filmów, które trzeba zobaczyć na dużym ekranie.
15 Gwiezdnych wojen
Gwiezdne Wojny to rodzaj filmu jak żaden inny - opowiadający o niewinności dzieciństwa, marzeniach o przyszłości, archetypach jungowskich i miłości do przyjaźni. Rzadko, jeśli w ogóle, film jest pełen radości i zabawy w każdej klatce. Ta radość pojawia się także w domowych mediach - jak inaczej wyjaśnić trwałe zjawisko Rycerzy Jedi i droidów? Jednak żaden ekran główny nie jest w stanie oddać sprawiedliwości filmowi, który pomógł wymyślić hit, który dodał postacie takie jak Darth Vader do zeitgeist lub słowa takie jak miecz świetlny do języka ojczystego. Gwiezdne Wojny należą do dużego ekranu.
Po prostu spróbuj: zobacz A New Hope w teatrze pełnym fanów. Gdy Sokół Millennium eksploduje w hiperprzestrzeni, krzyczysz jak maniak. Nawet jeśli widziałeś film - i tę scenę - sto razy wcześniej, zobaczysz go po raz pierwszy w bardzo realny sposób - na dużym ekranie, na którym należy.
14 2001: A Space Odyssey
Stanley Kubrick wynalazł współczesny film science fiction ze swoją słonią produkcją 2001: A Space Odyssey. Dzięki przełomowym efektom specjalnym (które zdobył Kubricka jego jedynym Oscarem) oraz charakterystycznej dla reżysera skrupulatnej i sterylnej kompozycji ujęcia, 2001 podniósł poprzeczkę pod względem przemyślanego science fiction i pojęcia epopei kosmicznej.
Kubrick nakręcił film w formacie Cinerama, który polegał na wyświetleniu filmu na trzech projektorach w celu uzyskania ultra-dużego obrazu. Nakręcił także na filmie 70 mm, tworząc obrazy o niewiarygodnych szczegółach i zakresie. Na długo przed tym, jak IMAX stał się pożywieniem hollywoodzkich hitów, ekrany IMAX pokazywały rok 2001, jako jeden z niewielu filmów wyprodukowanych przez Tinseltown, które mogłyby sprostać temu formatowi.
Odbiorcy, którzy uważają 2001 za nudny, sztywny i nudny romans, nie widzieli go na dużym ekranie. W teatrze film pulsuje życiem i głębią. Publiczność może nagle odczytać odczyty techniczne, które wydają się prawie niewidoczne na ekranie telewizora. Kompozycje ujęć Kubricka nabierają niesamowitego, symbolicznego znaczenia, a ujęcia Discovery lecącego w kosmosie wciąż zapierają dech w piersiach.
13 Lawrence z Arabii
Reżyser David Lean zbudował karierę na podstawie dobrze wyprodukowanych, wspaniałych filmów na dużym ekranie, od filmów wojennych, takich jak Most nad rzeką Kwai, po melodramaty, takie jak Dr. Zhivago. Bez wątpienia w karierze monumentalnych filmów największe osiągnięcie Lean nastąpiło w 1962 roku, kiedy wyreżyserował Lawrence'a z Arabii.
Produkcja zajęła ponad rok, w którym udział wzięło wielu cenionych aktorów, w tym Alec Guinness, Omar Sharif, Claude Rains i, w swoim filmowym debiucie, Peter O'Toole. Na papierze Lawrence z Arabii brzmi jak gorączkowy sen szaleńca: 3-godzinna epopeja o zjednoczeniu różnych plemion arabskich przez Anglika - bez historii miłosnej. Rzeczywiście, żadna kobieta nie odgrywa nawet roli mówionej w filmie. Lean tworzy ten niezwykły materiał w jednym z najbardziej oszałamiających działań filmowego rozwiązania w historii. Nakręcony w 70 mm Lean uchwycił niektóre z najbardziej zdumiewających zdjęć, jakie kiedykolwiek nakręcono: Lawrence krąży nad horyzontem w morzu wydm. Zwiadowcy spoglądają przez skaliste pustynne skały, by znaleźć obóz Beduinów. Raid na wielbłądzie i koniu z setkami dodatków.
David Lean tworzył filmy, które w pełni wykorzystywałyby techniczne i estetyczne elementy kina. Lawrence z Arabii jest przykładem tej zasady - aby zrozumieć epicką chwałę filmu, widzowie powinni zobaczyć go tylko w teatrze. Oglądanie go gdzie indziej powinno stanowić przestępstwo!
12 Mad Max: Furia Droga
Najbardziej chwalebny film 2015 roku, Mad Max: Fury Road, znalazł się u szczytu potęgi, jako septuagenariański reżyser George Miller. Czwarty film z kultowej serii Mad Max, film nie tylko stanowi szczyt serii, ale stanowi nowy haj dla wszystkich filmów akcji. Miller tworzy w zasadzie sekwencję akcji od ściany do ściany, która uruchamia cały czas trwania filmu, a jednocześnie w jakiś sposób udaje mu się pogłębić historię i postacie.
Miller nakręcił Fury Road w cyfrowej fotografii wysokiej rozdzielczości, która pozwoliła mu na dodanie efektów postprodukcyjnych w 3D. Jednak w każdym formacie Fury Road ucieleśnia powody, dla których ktokolwiek miałby przesłuchać film w pierwszej kolejności - szczególnie w teatrze. Niesamowite widoki na pustynię i góry - Miller nakręcony na miejscu w Namibii - burze piaskowe i efektowny projekt produkcji zanurzają widza w surrealistycznym i często przezabawnym świecie. Miller też wie, jak zapewnić chwile niezwykłej subtelności. Obserwuj sposób, w jaki trzyma zmęczoną twarz Toma Hardy'ego lub przeszywające niebieskie oczy Charlize Theron. Tego rodzaju ujęcia postaci polegają wyłącznie na charyzmie aktorów, a publiczność mogła docenić ich moc na dużym ekranie. Pod względem filmowym Mad Max: Fury Road to niemal święty przedmiot. Dlatego widzowie powinni traktować go z świętością, oglądając go w kościele kina.
11 Gumka do wycierania
David Lynch pojawił się jako dynamiczny i wyjątkowy twórca filmowy ze swoim surrealistycznym koszmarem Eraserhead. Lynch patrzy na mistycyzm kina, a Eraserhead gra na każdym technicznym i teatralnym elemencie, jaki może wykorzystać dom filmowy. Film nakręcony w kontrastowym czarno-białym kolorze w pełni wykorzystuje światło, cień i tajemnicę tego wszystkiego. Lynch spędził rok na edytowaniu 89-minutowego filmu, kładąc szczególny nacisk na dźwięk: Eraserhead zawiera jedną z najbardziej warstwowych i unikalnych ścieżek dźwiękowych, jakie kiedykolwiek wyprodukowano, wykorzystując biały szum jako sposób na wysublimowanie publiczności.
Eraserhead pomógł stworzyć środowisko filmu o północy - tego rodzaju film najlepiej oglądać w scenerii teatralnej pod tajemnicą nocy. Ustawienie nocne dodaje kolejną warstwę atmosfery do filmu. Oglądane w nocy - i bądźmy szczerzy, często pod wpływem - filmy o północy, takie jak Eraserhead, zalewają zmysły, porywając widzów na niemal duchowym poziomie.
10 Alien
Ridley Scott podniósł poprzeczkę w dziedzinie science fiction i horrorów wraz z screamerem Alien z 1979 roku, który przedstawił bohaterkę akcji wszechczasów, Ellen Ripley. W roli Sigourney Weaver (w swoim debiucie filmowym) Ripley stoi wysoko pośród śmierci i zniszczenia jako filar ludzkiej wytrzymałości. Tylko z tego powodu film zawsze pozostanie przełomowym klasykiem.
Jednak poza wydajnością Weavera Scott wprowadza Alien w stylową i trzewną moc, która jest w pełni doceniana tylko na dużym ekranie. Film wyobraża niezwykłą obsadę postaci - rodzaj ciężarówek z kosmosu, prymitywnych robotników, którzy kontrastują z niekończącymi się szeregami naukowców, którzy zwykle zapełniają filmy kosmiczne. Scott nakręcił także dwóch wybitnych artystów wizualnych - Chrisa Fossa i HR Gigera - aby zaprojektowali ten film, co zaowocowało jednym z najbardziej estetycznych filmów w historii.
Moc Obcego wynika częściowo z bezruchu kina. Podobnie jak inne tytuły tutaj, jest to wciągające doświadczenie. Gdy obrazy Ripleya i zmysłowej bestii z kosmosu pojawiają się naprzemiennie na ekranie, film zabiera widza w przerażające ćwiczenie z kilkoma równymi. Film zasługuje na mrok teatru, choć bez żadnego innego powodu, ale na ziemi, w kinie, każdy może usłyszeć krzyk.
9 Titanic
Zarówno krytycy, jak i widzowie często przeoczają jedną z wielkich zalet Titanica Jamesa Camerona. Wśród reputacji, hali kasowych, drewnianego dialogu, pojawienia się Winsleta i DiCaprio, nucenia Celine Dion i ogromnej ceny na produkcję, jak często ludzie zapominają, że Cameron stworzył hołd dla epickich hollywoodzkich epopei. Titanic zajmuje ten sam panteon wielkich produkcji, jak Dźwięk muzyki, Dziesięć Przykazań lub, no cóż, Noc do zapamiętania. Uwielbia bujną skalę kręcenia filmów i możliwość zapewnienia widowni zapierającego dech w piersiach bogactwa.
Dziedzictwo Titanica jako superbohatera kasowego po prostu pokazuje, jak dobrze Cameron dowodzi medium. W dzisiejszych czasach jedynym sposobem na docenienie zalet filmu może być oglądanie go w kinie. Jak inaczej widz może docenić ekstrawagancki projekt produkcji, edycję dźwięku lub efekty wizualne? Przede wszystkim ludzkość Titanica czyni go trwałym klasykiem. Film nie tyle patrzy na spektakl, ani nawet na przewidywalną historię miłosną, ale na ludzkie koszty zatonięcia statku. Śmierć Jacka symbolizuje śmierć tak wielu innych okradzionych z życia przez pychę i elitarność. Gdy hałas tonącego statku znika, ustępując miejsca płaczliwym szlochom, tylko członek widowni w teatrze zdaje sobie sprawę: większość tych szlochów nie pochodzi z ekranu.
8 Filmografia Christophera Nolana
Niewielu reżyserów rozszerzyło wykorzystanie fotografii IMAX, takich jak Christopher Nolan. Oprócz opanowania dramatu, napięcia i akcji Nolan wraz z częstym operatorem Wallyem Pfisterem wiedzą, jak uchwycić obraz, czy to wieżowca, intergalaktycznego pola gwiezdnego, czy też marzeń sennych sprzecznych z prawami fizyki. Nolan rozumie moc pojedynczego obrazu i maksymalnie wykorzystuje kinowe formaty, a zwłaszcza IMAX. Otwory The Dark Knight i The Dark Knight Rises grają jak obietnice. Jako dwie najlepsze w historii sekwencje otwierające, wskazują na wspaniałe filmy, które zostaną udostępnione. Podobnie obraz Josepha-Gordona Levitta biegnącego w górę i w dół po ścianach w Incepcji jest rodzajem klejnotu, który mogą zaoferować tylko filmy.
Nawet bardziej intymne filmy Nolana potrafią wykorzystać kinowe doznania w celu uzyskania maksymalnego efektu. Memento gra na małym ekranie niczym zamyślony eksperyment filmowy, ale na dużym ekranie staje się napiętym thrillerem. Pole żarówek oświetlające pole Kolorado w The Prestige rejestruje unikalne i surrealistyczne obrazy, które pasują do jego opowieści o rywalizujących magikach. Być może bardziej niż jakikolwiek inny reżyser dzisiaj, Nolan kontynuuje innowacje teatralne. Multipleksy filmowe mogą być gatunkiem zagrożonym w dobie filmów na żądanie i BluRay, ale to nie znaczy, że mistrzowie medium pozwolą, aby doświadczenie teatralne umarło.
7 szczęk
Wraz z Gwiezdnymi wojnami Jaws stworzył koncepcję nowoczesnego hitu filmowego, na zawsze zmieniając Hollywood. Reżyser ze strachu i napięcia reżyser Steven Spielberg zapożycza od takich osób jak Alfred Hitchcock i David Lean, aby stworzyć schlockową przesłankę inspirowanego thrillerem grozy.
Podobnie jak Lean, Spielberg rozumie moc rozległego obrazu - podprogowe przypomnienie widzom o nieistotności pojedynczej osoby w wielkim schemacie wszechświata. Spielberg przestrzega także zasad autostopu polegających na trzymaniu w napięciu: pozwalania widzom zobaczyć bombę (lub w tym przypadku rekina) przed postaciami. Te machinacje napięcia najlepiej sprawdzają się w kontrolowanym otoczeniu kina. Podobnie horror w filmie takim jak Szczęki: wspólne doświadczenie oglądania filmu nigdy nie staje się bardziej widoczne niż w chwilach całkowitego przerażenia. Nieustanne napięcie szczęk zmniejsza się, gdy widać je na ekranie telewizora, gdy przerwy w reklamach, telefonach komórkowych lub po prostu przycisk pauzy mogą osłabić nastrój. W kinie Jaws wpycha widza w dzwonek - jest to film bezlitosny.
6 Przeminęło z wiatrem
Krytycy często wspominają Przeminęło z wiatrem jako wielką epicką kinematografię. Producent David O. Selznick nie szczędził wydatków na dostosowanie popularnej powieści o wojnie domowej do ekranu, wykorzystując ogromne zestawy i obsadę tysięcy, aby zanurzyć widza w minionej epoce.
Zabawne, znowu jest to słowo: zanurzenie. Selznick wraz z reżyserem Victorem Flemingiem postanowili stworzyć największy film wszechczasów. Tak naprawdę zbliżyli się do siebie. Przeminęło z wiatrem to nie tylko film
jest to jeden z filmów, który publiczność na zawsze obejrzy, odniesie i pokocha. Clark Gable i Vivian Leigh dają dwa świetne wyniki na ekranie. Przerażające, romantyczne i wizualnie nie mniej niż spektakularne, Przeminęło z wiatrem ma coś do zaoferowania prawie każdemu członkowi widowni, i podobnie jak Lawrence z Arabii, jest czymś w rodzaju świętej relikwii filmowej. Należy do świętej ziemi: w domu w domu filmowym.
5 Awatar
W ostatnich latach krytycy kina - w tym kilku z Screen Rant - zaczęli kwestionować wartość i wpływ Awatara Jamesa Camerona. Film wywołał poruszenie po premierze i ostatecznie stał się najbardziej dochodowym filmem w historii. Jednak dzisiaj kultura filmowa patrzy na film i zastanawia się, o co tyle zamieszania. Avatar miał spektakularne efekty wizualne, ale historia nie wygenerowała fanów, których nawet skromny hit jak Deadpool wygrał. Film nie miał żadnego trwałego wpływu na popkulturę i rzeczywiście zyskuje więcej krytyki za zmęczoną historię i płaskie postacie niż pochwały, które pochłonęły dziewięć nominacji do Oscara.
Powstanie i upadek Awatara sprowadza się do jednego prostego faktu: ludzie nie widzą już filmu w teatrze. W 2009 roku ludzie zgromadzili się w multipleksie, aby zobaczyć film o niesamowitym rozkwicie wizualnym, wzbogacony o IMAX i przełomową technologię 3D. W kinie Avatar gra - pod pewnymi względami - bardziej przypomina przejażdżkę po parku rozrywki niż film. Radość z filmu nie wynika z historii, ale z doświadczenia wzięcia udziału w obcym świecie, który zdaje się wylewać z ekranu. Pod tym względem Avatar nie kwalifikuje się jako świetny film - po prostu świetny czas w filmach.
4 Grawitacja
Podobnie jak Avatar, reżyser Alfonso Cuaron postanowił przełamać nowy wymiar swoim filmem Gravity. W przeciwieństwie do Avatara, który ma wpływ tylko w teatrze, Gravity wprowadza nowe techniki opowiadania historii wraz ze spektakularnymi efektami wizualnymi. Cuaron strzelił do grawitacji specjalnie dla formatu IMAX, aby lepiej symulować wielkość przestrzeni kosmicznej. Następnie zastosował technologię cyfrową, aby wyeliminować cięcia od jednego do drugiego, nadając filmowi bardziej dokumentalny charakter. Zamiast polegać na tanich „chwytliwych” ujęciach, Cuaron dalej wykorzystał proces trójwymiarowy do stworzenia ogromnej głębi ostrości w zdjęciach.
Grawitacja podąża za historią kobiety uwięzionej samotnie w kosmosie. Ale w przypadku krótkiej sceny z innym astronautą i sekwencji marzeń film przedstawia kobietę jako całkowicie samotną. Sandra Bullock podjęła trudną rolę, która wymagałaby od niej pojawienia się w prawie każdej klatce filmu. Jej jest największym solowym show w historii filmu: Bullockowi udaje się uruchomić gamę, często bez nikogo (ani niczego, dzięki efektom specjalnym), na który zareagowałby. Jej wydajność ma jeszcze większy wpływ, gdy ogląda się ją na gigantycznym ekranie IMAX, który wraz z kinematografią IMAX i wykorzystaniem trójwymiarowości sprawia, że Gravity jest koniecznością w teatrze.
3 Ojciec chrzestny
Ojciec chrzestny stał się przełomowym klasykiem. Dzisiaj, ponad 40 lat po premierze, film nadal oczarowuje publiczność swoją mocą i ekscytacją. Dlaczego więc film wymaga kina, aby uzyskać pełny efekt? Proste: był to jeden z ostatnich filmów stworzonych bez zastanowienia się w mediach domowych.
Ojciec chrzestny i jego pierwsza kontynuacja wykorzystali proces znany jako IB Technicolor. Ta technika pozwoliła filmowi bardzo dobrze wchłonąć kolory we wspaniałych detalach, tworząc bogaty, teksturowany obraz bardziej na równi z obrazem Rembrandta niż innymi filmami swoich czasów. IB Technicolor przestał być używany po ukończeniu The Godfather Part II, a żadna technika filmowa ani cyfrowa nie dorównuje jego wystawnym kolorom. Tylko z tego powodu Ojciec Chrzestny zasługuje na to, aby go zobaczyć w teatrze.
Film jest także świetnym filmem, pełnym warstw, intrygujących bohaterów, trzymających w napięciu fabuł, świetnej akcji i jednych z najlepszych przedstawień, jakie kiedykolwiek nakręcono. Porada na temat widzenia Ojca chrzestnego na dużym ekranie: weź jedzenie. Liczba scen z postaciami jedzącymi przepyszną włoską kuchnię sprawiłaby, że każdy byłby głodny!
2 Apokalipsa teraz
Francis Ford Coppola postawił swoją osobistą fortunę i swoje zdrowie psychiczne na powstanie Apocalypse Now, jego eposu o wojnie w Wietnamie. Strzelanie trwało ponad rok i stawiało czoła przeszkodom związanym z tajfunami, rewolucjami politycznymi, prawdziwymi wojnami, wypalonymi aktorami, atakiem serca Martina Sheena oraz coraz bardziej destrukcyjną metodą Marlona Brando działającą i podnoszącą na wadze. Sam Coppola rutynowo rozważał samobójstwo i według swoich najbliższych przyjaciół odrzucił część swojego zdrowia psychicznego w dżungli podczas strzelania.
Pomimo piekielnej produkcji Apocalypse Now stał się przełomowym klasykiem, świadectwem potęgi i szaleństwa kina oraz tworzących go mężczyzn i kobiet. Coppola zmiksował i zmontował film z zamiarem zbudowania teatru z dodatkowymi „interaktywnymi” efektami odpowiadającymi filmowi, przypominającymi atrakcję parku rozrywki Disneya. Nigdy go nie zbudował, ale sama koncepcja, że zaprojektował film jako taki, wymaga od widzów obejrzenia go w kinie. Apokalipsa, wypełniona prześladującymi obrazami, błyskotliwymi przedstawieniami i filozoficznymi pytaniami, zasługuje na wymagany status na lekcjach historii Ameryki. Wspomniane zastrzeżenie powinno także wymagać od widzów zobaczenia go w teatrze!
