Do czasu pojawienia się Władcy Pierścieni i Harry'ego Pottera filmy fantasy nie miały trudności ze znalezieniem publiczności. Tak naprawdę nie było tak na małym ekranie, ponieważ medium miało popularne programy fantasy od samego początku. Pan Ed, Bewitched, Beauty and the Beast i Charmed znaleźli entuzjastycznych odbiorców, którzy nie mieli problemu z zaakceptowaniem ich magicznych, a czasem niesamowitych zarozumiałości. Fantasy oczywiście nadal ma dużą widownię telewizyjną, a programy takie jak Supernatural i Once Upon a Time nadal mają wściekłe obserwacje.
Mimo to, podobnie jak w przypadku każdego gatunku telewizyjnego, pewna liczba ransów i nigdy nie-wilkołaków zaludnia piwnice zapomnianych programów telewizyjnych. Niektórzy musieli stawić czoła silnej konkurencji z innych, bardziej ugruntowanych seriali. Kilku napotkało problemy techniczne, które uniemożliwiły im kontynuację. I oczywiście kilka z nich było po prostu cholernymi pomysłami od samego początku. Przedstawione tu programy obejmują przykład każdego z nich. Często dobrze wyprodukowane i dysponujące rozległymi budżetami, nigdy nie znalazły się na swoich pozycjach ani, w tym przypadku, wśród odbiorców. Przesłane tutaj dla twojej radości, wyśmiewania i ogólnego zdumienia, spójrz na 15 Fantasy Shows You Totally Forgot.
15 Kindred: The Embraced
Po gorących chwilach szału wampirów z lat 90., który rozpoczął się od wywiadu z wampirem w 1994 roku, Kindred: The Embraced zapożyczony z popularnej gry RPG Vampire: The Masquarade. Bardziej jak mydło mafijne niż tradycyjny serial fantasy o wampirach, serial koncentrował się na detektywie C. Thomasa Howella, Franku Kohenek, który badał pięć klanów wampirów w San Francisco. Jego śledztwo doprowadziło go do długonogiego ludzkiego reportera (granego przez Kelly Rutherford z Gossip Girl), dla którego żywił romantyczne uczucia, i do pewnego rodzaju wampirzej mafii don o imieniu Prince.
Kindred: The Embraced prowadził osiem epizodów na Foxu w 1996 roku. W ciągu całej serii podstawowe role science fiction i fantasy pojawiały się w powtarzających się rolach, w tym Kate Vernon z Battlestar Galactica i Titus Welliver of Lost. Program zaczął zyskiwać sporą popularność, chociaż nagła śmierć gwiazdy Marka Frankela, który grał wampirzego księcia, spowodowała, że sieć i producenci porzucili serial.
14 Camelot
Camelot zadebiutował w sieci kablowej Starz, która stała za kanałami z innych epok, takich jak Spartacus i Demony Da Vinci. Camelot kontynuował tradycję fantasy z epoki, opowiadając legendę arturiańską o bardziej seksualnym i politycznym wydźwięku. Obsada miała wysoki rodowód: Joseph Fiennes jako Merlin, Eva Green jako Morgan i Jamie Campbell Bower jako King Arthur. W ciągu 10 odcinków serialu Arthur prowadził dochodzenie w sprawie śmierci swojego ojca króla Uthera, stawiał czoła młodej Lady Ginewrze i odrzucał nikczemne plany Morgana, by zająć tron.
Camelot zadebiutował w 2011 roku bardzo pozytywnie. Krytycy chwalili dramatyczną, choć mydlaną fabułę, obsadę i scenografię serialu. Kilku komentatorów zauważyło również, że serial będzie stanowił znaczną rywalizację dla HBO, która miała w tym czasie zadebiutować w Game of Thrones. Pomimo znalezienia publiczności Starz odwołał program, powołując się na koszty produkcji i problemy z planowaniem. Fiennes, Green i Bower otrzymali wiele ofert filmowych, co sprawiło, że nakręcenie kolejnego sezonu jest prawie niemożliwe.
13 jaskiniowców
Oto program książek, choć zdecydowanie nie do obejrzenia!
Pamiętasz te reklamy ubezpieczeniowe GEICO z połowy XX wieku z grupą jaskiniowców? W czasie ich biegania okazały się niezwykle popularne wśród odbiorców
tak bardzo, że ABC zdecydowała się oprzeć sitcom na tych samych bohaterach! Jaskiniowcy podążyli za braćmi Andy i Joelem i ich współlokatorem Nickiem - wszyscy trzej jaskiniowcy tytułu. Każdego tygodnia cierpią z powodu słabości życia, takich jak znalezienie nowej pracy, randki i sporadyczne choroby.
Jeśli przesłanka nie brzmi tak zabawnie, poczekaj, będzie coraz gorzej. Twórcy Cavemenów w przejrzysty sposób chcieli przedstawić tytułowe postacie jako mniejszość etniczną: jedna postać pisze rozprawę o tym, jak popkultura ukradła wszystko z kultury jaskiniowców, inna oskarża człowieka o „golenie” (zamknięty jaskiniowiec udający homo -sapien) i postać jaskiniowca próbująca rutyny komediowej zostaje oskarżona o promowanie negatywnych stereotypów! Pierwszy odcinek pilotażowy, który miał miejsce w Atlancie, nigdy nie wyszedł na antenę po tym, jak grupy fokusowe uznały jaskiniowców za parodię Afroamerykanów. Drugi pilot spotkał się z negatywnym odbiorem. Sześć odcinków nadawanych w Stanach Zjednoczonych przed wstrętem publiczności i wysokim budżetem produkcyjnym (dzięki intensywnym wymaganiom makijażu) skazało serial na wyginięcie.
12 przygód w krainie czarów
Disney próbował uchwycić odbiorców ulicy Sezamkowej jedną z wielu prób programowania dla małych dzieci, Adventures in Wonderland. Jak sugeruje tytuł, serial zainspirowany został powieściami Lewisa Carolla Alice's Adventures in Wonderland and Through the Looking Glass. Serial połączył wykonawców na żywo i lalkarstwo w muzyczne odcinki. Większość historii kręci się wokół Alicji, pomagając jej przyjaciołom w Krainie Czarów rozwiązywać problemy, co daje jej wgląd w jej życie w prawdziwym świecie.
Począwszy od 1992 roku, Adventures in Wonderland prowadził pełne 100 odcinków na kanale Disney Channel. Disney pierwotnie wyprodukował i sfilmował show w swoim florystycznym parku rozrywki Disney-MGM Studios (jak się wtedy nazywało), próbując zalegalizować park jako studio, a nie atrakcję turystyczną (motyw, który powróci w tym artykule). Późniejsze odcinki nakręcono w Los Angeles. Program zdobył sześć nagród Emmy podczas biegu, zanim podpisał kontrakt w 1995 roku.
11 Duch i pani Muir
W 1947 roku Fox Studios nakręciło film z The Ghost & Mrs. Muir, komedią romantyczną z udziałem Rexa Harrisona i Gene'a Tierneya. Ponad 20 lat później NBC próbowało odzyskać sukces filmu dzięki sitcomowi o tej samej nazwie. W roli głównej wystąpiła Hope Lange i próbowała dotrzeć do tej samej publiczności, co Bewitched i I Dream of Genie, dwóch innych popularnych ówczesnych programów fantasy. Serial śledził codzienne życie pisarki i matki Carolyn Muir, gdy mieszkała w domku nawiedzonym przez ducha zmarłego kapitana morskiego z XIX wieku.
Ghost & Mrs. Muir od samego początku musieli stawić czoła silnej konkurencji. Zaplanowane przeciwko popularnym programom My Three Sons i The Lawrence Welk Show, starało się znaleźć znaczącą publiczność. Wygrana Emmy dla Lange pomogła utrzymać program przy życiu, nawet po anulowaniu go przez NBC. ABC wybrała The Ghost & Mrs. Muir na drugi sezon, choć znów stanęła w obliczu trudnej konkurencji z serialu CBS Family Affair. Program poszedł duchem po jego drugim sezonie w 1970 roku, choć nadal ma kultowych fanów.
10 Po prostu nasze szczęście
ABC świetnie się spisało z komediami skierowanymi do młodzieży w latach 70. i 80. z programami takimi jak Three's Company, Laverne & Shirley i Happy Days. Jednak w 1983 r. Nastąpiła zmiana kulturowa w stronę bardziej zorientowanej na akcję taryfy, takiej jak Knight Rider. W nadziei na odświeżenie bloku komediowego ABC świeci Just Our Luck, dziwaczny remake I Dream of Jeanie.
Serial śledzi nieszczęścia reportera telewizyjnego z Los Angeles Keitha Burrowsa, który podczas wizyty w Venice Beach natknął się na dżina w butelce. Dżin Shabu oferuje służenie Burrowsowi do końca życia, choć większość dzieł Shabu polegała na żartowaniu z jego mistrza.
Przeciwko potężnej serii NBC Zespół A, Just Our Luck od samego początku starał się znaleźć widownię. Negatywne recenzje nie pomogły, podobnie jak oskarżenia o rasizm. Wielu krytyków, a także NAACP, oskarżyło program o stereotypowe afroamerykanów, uosabiając dżina jako czarnoskórego mówcę. Program trwał 13 odcinków, zanim kontrowersje - a także ciężka konkurencja ze strony Drużyny A - skazały go na odwołanie.
9-dniowa przerwa
Uznany aktor Taye Diggs był nagłówkiem Day Break, dramatu fantasy, który wyemitowano na antenie ABC w 2006 roku. Diggs zagrał gliniarza LA Bretta Hoppera, mężczyznę wrobionego w morderstwo asystenta miasta DA Ze względu na nieznane siły Hopper wciąż przeżywa ten sam dzień, gdy próbuje aby odkryć prawdziwych morderców prokuratora i którzy go wrobili.
Jeśli przesłanka brzmi nieco, cóż, powtarzalnie lub zagmatwana - tak jest. Widzowie nie wiedzieli, co z tym zrobić, a powtarzanie tego samego dnia z subtelnymi zmianami w każdym odcinku utrudniało oglądanie serialu. Pomimo obecności innych weteranów gatunku - zwłaszcza Adama Baldwina i Mitcha Phileggi z The X-Files - serial nigdy nie zyskał przewagi wśród widzów. Ponieważ ABC zaplanowała go jako zamiennik w połowie sezonu, gdy hit „Lost” został przerwany, sieć wyjęła wtyczkę po wyemitowaniu zaledwie sześciu odcinków. ABC później wypaliło ostatnie odcinki kilku zagorzałym fanom serialu za pośrednictwem swojej strony internetowej, zanim przeniosło Day Break do hali telewizyjnych ransów.
8 Ghostwriter
PBS ponownie podniósł poprzeczkę w programowaniu dzieci dzięki Ghostwriter, serialowi telewizyjnemu z 1992 roku skierowanemu do nastolatków. Program śledził grupę różnorodnych dzieciaków, które rozwiązywały tajemnice z pomocą niewidzialnej istoty - przynajmniej niewidocznej dla innych dzieci. Dla widzów pojawił się jako gigantyczna animowana kropka. Ghostwriter pomógłby dzieciom w rozwiązywaniu wszystkiego, od psikusów szkolnych po zbrodnie, i mógł się komunikować jedynie poprzez zmianę istniejących listów (tylko nieliczni mogli zobaczyć jego wiadomości). Historie zwykle zawierałyby od czterech do pięciu części w formacie szeregowym.
Ghostwriter zyskał szerokie uznanie, kiedy zadebiutował na PBS za przedstawienie realistycznych nastolatków i mocne pisanie. Program trwał trzy sezony i zyskał grono wiernych fanów, co sprawiło, że książki i gry do wiązania zaczęły pojawiać się na półkach sklepowych. Potem, w 1995 r., Program nagle przerwał, gdy skończyły się fundusze na serial. Nie zmaterializowano już żadnych funduszy, co ostatecznie doprowadziło do anulowania programu.
7 Faerie Tale Theatre
Shelly Duvall przekroczyła swoje lśniące (i lśniące) korzenie na dużym ekranie w 1982 roku, kiedy wkroczyła w świat produkcji telewizyjnej. Teatr Faerie Tale stał się jednym z pierwszych przedstawień dla dzieci wyprodukowanych dla Showtime w 1982 roku. Duvall pojawił się w różnych rolach w całej serii i przyciągnął mnóstwo talentu z Hollywood. Zdobywcy Oscara Robin Williams, Jeff Bridges, Liza Minnelli, Tatum O'Neal, Susan Sarandon i Anjelica Huston - wszyscy goście wystąpili pod okiem uznanych reżyserów, takich jak Tim Burton i Francis Ford Coppola.
Faerie Tale Theatre miał świetny sześcioletni sezon do 1987 roku. Różni goście gościnni pomogli utrzymać serial na powierzchni i spopularyzowali go, gdy zaczął działać na PBS w powtórkach. Prawdopodobnie program stał się jeszcze bardziej popularny w domowych filmach niż w jego pierwszych seriach w Showtime, ponieważ znaczna część Stanów Zjednoczonych nie posiadała możliwości telewizji kablowej do późnych lat osiemdziesiątych. Gdy seria w końcu się skończyła, zniknęła w zapomnieniu, zapamiętana tylko przez zagorzałych fanów.
6 Wykonaj
W 2002 roku sitcom Do Over wylądował na WB. Program dotyczył sprzedawcy papieru o imieniu Joel rozczarowanego swoim życiem. Jest samotny, samotny, a jego rodzina jest w nieładzie, ale na szczęście, porażenie prądem elektrycznym odsyła go z powrotem do jego 14-letniego ciała. Podekscytowany ponownym życiem, Joel odkrywa, że musi cierpieć przez okres dorastania i szkoły, choć jego wiedza o przyszłości może mu pomóc poprawić życie dla siebie i swojej rodziny. Podczas krótkiej serii serialu próbował sprzedać się jako punk rocker (wykorzystując muzykę z przyszłości napisaną przez Green Day) i zmienić bieg swojej historii randkowej.
Do Over przybył w czasie, gdy WB walczyło o znalezienie komediowych hitów. Komedie Off Center i The Jamie Kennedy Experiment były zarówno taneczne, jak i Do Over miało silną rzeszę fanów, ale walczyło w dziale ocen. W pojedynku z Juggernautami z Survivor w CBS i Scrubs w NBC, Do Over trwało marnie 11 odcinków, pozostawiając pięć innych gotowych wpisów bez echa. W przeciwieństwie do głównej postaci, którą przedstawił, Do Over nigdy nie miał drugiej szansy na sukces
5 Lost Girl
Kanadyjska sieć Showcase miała nieoczekiwany hit w 2010 roku. Lost Girl śledziła przygody Bo, biseksualnej sukkuby w poszukiwaniu swojego pochodzenia. Jej natura dyktuje, że musi karmić się ludźmi lub innymi „wróżkami” (wróżkami takimi jak ona), albo całując się, albo uprawiając z nimi seks. Przez cały czas Bo bada świat wróżek, zaprzyjaźniając się z ludźmi i innymi wróżkami, gdy uczy się kontrolować głód. Musi także wybrać strony: wróżki podzieliły się na dwie frakcje - jasną i ciemną - i żądają, aby Bo zajął stanowisko w toczącej się wojnie.
Lost Girl stała się natychmiastowym hitem w Kanadzie i Australii i zdobyła pochwałę w całym swoim przedstawieniu za seksualność i niezwykłe postacie. Program trwał pięć sezonów przed zamknięciem w 2015 roku. Stał się kultowym hitem, kiedy zadebiutował na SyFy w USA w 2012 roku, choć z pewną cenzurą. Fani serialu w innych krajach obwiniliby później to, że serial nie stał się wielkim hitem w USA, gdzie nigdy nie wzrósł powyżej statusu kultowego.
Galeria 4 nocy
O ile opowieści z krypty odniosą sukces w latach 90., Night Gallery znalazła status przerażającego, fantastycznego hitu w latach 70. Stworzone przez Rod Serlinga, geniusza antologii science-fiction The Twilight Zone, historie z Night Gallery koncentrują się na zjawiskach nadprzyrodzonych z makabrycznym akcentem. Przyjęła również format antologii i zawierała rotacyjną obsadę gościnnych gwiazd, pisarzy i reżyserów. Wśród nich była Joan Crawford, która grała główną rolę w odcinku pilotażowym wraz z gwiazdą Happy Days Tomem Bosleyem. Pilot zadebiutował również młodego, nadchodzącego reżysera Stevena Spielberga.
Night Gallery cieszyła się dużą popularnością i przez trzy sezony działała w NBC. Po zdobyciu siekiery serial normalnie przeszedłby w syndykat. Ponieważ jednak serial zaczął się jako 60-minutowa seria, zanim spadł do 30 minut w ostatnim sezonie, odcinki musiały zostać poddane surowej edycji, aby pakiet Night Gallery był opłacalny dla rynków konsorcjalnych. Zaatakowane odcinki spotkały się z szeroką krytyką i mogły zaszkodzić popularności programu w dłuższej perspektywie. Na szczęście wydanie DVD przywróciło wszystkie odcinki do ich pierwotnej długości, dając Night Gallery szansę na wskrzeszenie.
3 Tarzan
Za każdym razem, gdy pojawia się kolejne wcielenie Tarzana, przypadkowi obserwatorzy (tacy jak my tutaj w Screen Rant) zawsze mają takie same reakcje: czy naprawdę tego potrzebujemy?
Nigdy wcześniej pytanie nie było bardziej zadawane niż w 2003 roku, kiedy WB rozpoczęło dziwaczne podejście do tej postaci. Tarzan ponownie stworzył klasyczne postacie Edgara Rice'a Burroughsa w nowoczesnym kontekście, resetując serial w Nowym Jorku i zmieniając tytułową postać w spadkobiercę dużej firmy. Jednak zamiast przechodzić od winorośli do winorośli, ten „nowoczesny” Tarzan mógł przeskakiwać od budynku do budynku i patrolować Nowy Jork jako coś w rodzaju bez kostiumowego, bardzo cichego superbohatera
Travis Fimmel (Wikingowie) i Sarah Wayne Callies (The Walking Dead) wystąpili w serialu opracowanym przez Erica Kripke, który później stworzył hitową serię Supernatural. Kripke ze swojej strony potępił program, nazywając go „bzdurą”. Zgodnie z formą WB, każdy odcinek zawierał szereg popowych hitów (lub potencjalnych hitów), zwykle wykonywanych przez artystów, którzy nie tak przypadkowo podpisali kontrakt z wytwórnią Warner Bros. WB pokroiła winorośl Tarzana po ośmiu odcinkach, pozostawiając ten bałagan tam, gdzie należy: zapomniany.
2 Sheena
Mówiąc o dzikich dzieciach wychowanych w dżungli, Disney wyprodukował kultową serię Sheena od 2000 roku. Oparta na niejasnej komicznej postaci o tym samym imieniu, Sheena obracała się wokół dziewczyny wojownika wychowanej przez tajemnicze plemię dżungli po śmierci jej rodziców. Jej wychowanie pozwala jej poznać magiczne sekrety dżungli, w tym umiejętność rozmawiania ze zwierzętami i przekształcania się w dowolne wybrane przez nią stworzenie. Sheena mieszkała wyłącznie w dżungli, dopóki nie spotkała potentata safari, który zmusił ją do ukrywania się. Razem chronią dżunglę przed kłusownikami, armiami, dyktatorami i UFO.
W roli tytułowej Sheena wystąpiła Gina Lee Nolin, była piękno Baywatch. Nakręcony w Disney-MGM Studios (patrz wyżej), serial był emitowany przez dwa sezony. Seria nigdy nie znalazła znacznej liczby odbiorców, a wraz z rozwojem cyfrowego kabla Sheena stanęła w obliczu ostrej konkurencji. Disney odwołał program po skróconym drugim sezonie, kiedy zamknął produkcję we wspomnianym parku rozrywki.
