Bollywood to wielki kino w indyjskim kinie. Wykładniczo bardziej płodny niż Hollywood, a dzięki wybuchowym kasom powraca do gry, Bollywood rośnie każdego roku. Niestety przemysł z Bombaju walczy obecnie z niesławną reputacją twórców filmowych naśladowców. Co ciekawe, wiele negatywnych opinii i gniewu pochodzi od rodzimej publiczności, która odrzuca nieokiełznaną kulturę plagiatu filmowego. Rzeczywiście, Bollywood walczy ze swoją mniej znaną inwektywą: Copywood. Pomimo wielu wspaniałych filmów i utalentowanych celebrytów opracowanych przez Bollywood, Indian Cinema stoi na skrzyżowaniu utartej ścieżki z nowymi.
Jakkolwiek rażące mogą być niektóre „adaptacje” Bollywood, trzeba powiedzieć, że wiele amerykańskich filmów, często uważanych za oryginalne, są po prostu replikami zagranicznych hitów. The Departed czerpał wiele z filmu z Hongkongu, Infernal Affairs, a The Magnificent Seven nie istniałoby bez Siedmiu Samurajów Kurosawy. Imitacja jest najwyższą formą pochlebstwa, o ile twórcy otrzymają wystarczający kredyt.
Oto 15 największych kopii Bollywood z Hollywood Classics:
15 Pani Doubtfire - Chachi 420
Pani Doubtfire to klasyczny amerykański film i znak rozpoznawczy lat 90. Grała Robina Williamsa u szczytu jego komediowych mocy i ruchomego społeczeństwa głodującego najnowszej przygody funnymana. Jak się jednak okazuje, Williams był tylko jednym z elementów znacznie bardziej dochodowego przepisu. W ciągu czterech lat od wydania w 1993 r. Pani Doubtfire szybko stworzyła kilka dostosowań na rynku zagranicznym. Hit Bollywood, Chachi 420, faktycznie powstał po przeróbce Tamila, Avvai Shanmughi. Oba filmy przedstawiają główną rolę Kamala Haasana, mężczyzny doprowadzonego do ekstremalnych środków po rozwodzie z żoną Janki. Podczas gdy wiele punktów fabuły pozostaje niezmienionych podczas iteracji, Chachi 420 nadaje nowy wymiar amerykańskiej opowieści.
Wśród dodatkowych absurdów jest człowiek biegający przez miasto, chowając się za rośliną; zaskakująco erotyczna sekwencja, w której przebrany Chachi patrzy, jak jego była żona bierze kąpiel z bąbelkami; oraz scena akcji, w której tytułowy cross-kredens wykonuje niesamowite akrobacje motocyklowe na autostradzie. Z taką łatwością widok Chachi pędzącego nad półciężarówkami sprawiłby, że sam Evel Knievel rumienił się z zazdrości. W końcu, po wstrząsającym wniosku, że widzi, że Janki nie udaje się na próbę samobójczą (ten film się nie kręci), Chachi ujawnia jej swoją prawdziwą tożsamość, rozpinając koszulę. Ku zaskoczeniu Janki szafka jest pusta, a pani Doubtfire z Bollywood wygrywa dzień.
14 12 Angry Men - Ek Ruka Hua Faisla
Dążenie do sprawiedliwości jest powszechne. Upalny dramat na sali sądowej Sidneya Lumeta 12 Gniewni ludzie postawili poprzeczkę wysoko, wstrząsająco przedstawiając mężczyzn konfrontujących się z osobistymi uprzedzeniami, aby ustalić los nienazwanego oskarżonego. Jako juror 8, zrównoważona postać Henry'ego Fondy zakotwicza film i pomaga pociągnąć pozostałych 11 jurorów do odpowiedzialności. To Juror 3 Lee J. Cobba grozi podniesieniem racjonalności Fondy, człowiekiem, który okazuje się niezdolny do zignorowania własnej emocjonalnej przeszłości w decydowaniu o przyszłości oskarżonego. Film jest powszechnie uważany za jeden z najlepszych filmów hollywoodzkich, jakie kiedykolwiek wyprodukowano, i nic dziwnego, że Bollywood chciał zaadaptować historię dla własnej rodzimej publiczności.
W Ek Ruka Hua Faisla historia jest prawie identyczna z oryginałem. Stawki są tak samo wysokie, przysięgłych równie irytujące, a wysoko-oktanowa konkluzja praktycznie niezmieniona. Reżyser Basu Chatterjee kontynuował teatralną atmosferę 12 Gniewnych mężczyzn, pozwalając swoim aktorom na od czasu do czasu uderzać histrioniczne znaki, aby zwiększyć efekt. Biorąc pod uwagę, że materiał odbywa się w tym samym miejscu przez prawie cały film, Ek Ruka Hua Faisla jest bardzo sceniczną sztuką, ale działa wyjątkowo dobrze. Jak się okazuje, film Sidneya Lumeta zaadaptowano na duży ekran zaledwie trzy lata po premierze filmu w CBS jako produkcja telewizyjna na żywo. Hollywood przystosowało się, a Bollywood zapożyczono od najlepszych.
13 On The Waterfront - Ghulam
„Mógłbym mieć klasę! Mógłbym być pretendentem!” Nieśmiertelne słowa Marlona Brando należą do najlepiej zapamiętanych w kinie. Wyobraź sobie inną rzeczywistość: po wylewaniu się do brata Terry Malloy (Brando) wysiada z samochodu i tańczy w deszczu. Ten scenariusz fantasy został zrealizowany w Ghulam, remake'u Bollywood z On the Waterfront. Podczas gdy główna przesłanka i postacie są spójne w obu filmach, Ghulam ma wiele swobód i zawiera kwintesencję flary Bollywood.
Jest to dom przebojowej piosenki „Aati Kya Khandala”, utworu i numeru tanecznego z udziałem Siddhu (postać Brando, grana przez Aamira Khana) i Alishy (postać Evy Marie Saint, grana przez Rani Mukerji). Biorąc pod uwagę ilość szokującej przemocy w filmie, takie tańce przychodzą we właściwym czasie. Inne sceny, jak na przykład taniec z deszczem „Aankhon Se Tune Kya”, nadwyrężają łatwowierność. Podczas gdy Ghulam zawdzięcza czubek czapki On the Waterfront, udaje mu się odróżnić od filmu nagrodzonego Oscarem.
12 Rainman - Yuvvraaj
Podczas gdy wszyscy widzowie miłości pokazali Rain Mana, indyjska publiczność zdawała się odwracać od słabo zamaskowanego remake'u, Yuuvraaj. Siedząc na kiepskim 4.1 w Internetowej bazie danych filmów, ten red Man Rain został w dużej mierze spanikowany przez krytyków i zwykłych filmowców. W szczególności ten artykuł jest jedną z najbardziej bezlitosnych i karających krytycznych ocen każdego filmu. Biorąc pod uwagę reakcję Yuuvraaja, wydaje się, że istnieje wewnętrzne odrzucenie filmów Bollywood, które rażąco przetwarzają udane filmy amerykańskie.
To nie jest pierwszy remake filmu Tom Cruise. W końcu Bollywood pojechał do miasta w filmie Jamesa Mangolda „Rycerz i dzień”, przynosząc go lokalnej publiczności pod tytułem Bang Bang! Jeśli chodzi o Yuuvraaj, film powstał z udziałem szanowanych talentów reżysera Subhasha Ghaha i aktorów Salmana Khana, Anila Kapoora (Slumdog Millionaire) i Katriny Kaif. Może nie udźwignąć hitu z 1998 roku Barry'ego Levinsona, ale Yuuvraaj zasługuje na odrobinę łagodności.
11 Odkupienie Shawshank - 3 Deewarein
Chociaż plagiat był pandemią w Bollywood, 3 Deewarein („trzy ściany”) to prawdziwa inspiracja. Dramat więzienny, choć wyraźnie pod wpływem Odkupienia Shawshank, zwiększa koncentrację oryginalnej historii na przyjaźni i wolności poprzez tkanie dodatkowych warstw tajemnicy. Oprócz głównej historii trzech więźniów, 3 Deewarein wprowadza także perspektywę powitalną Chandriki (Juhi Chawla), twórcy filmów dokumentalnych, który rejestruje codzienne życie więźniów. Choć przez większą część filmu wydaje się być postacią pomocniczą, jej pamiętne sceny na końcu filmu przywracają jej status bohatera.
Podczas gdy większość przerw w więzieniu nigdy nie przebije ekscytująco scatologicznego finału The Shawshank Redemption, 3 Deewarein odwraca ten wniosek w niezwykle kreatywny sposób. Dzięki nieoczekiwanemu zwrotowi akcji i porywającej ucieczce 3 Deewarein wyróżniało się godnym podziwu klasykiem Franka Darabonta. Jest to film, który Bollywood z dumą twierdzi, że jest ich własnym, i który może nawet ulepszyć jego materiał źródłowy.
10 Scarface - Agneepath
Amitabh Bachchan to legenda Bollywood. Najlepiej pamiętasz go w filmie Wielkiego Gatsby'ego Baza Lurhmanna, w którym grał rolę Meyera Wolfsheima u boku Leonarda DiCaprio. Na długo przed adaptacją literackiego klejnotu F. Scotta Fitzgeralda w 2013 roku Bachchan rwał scenę z Bollywood. Jego film Agneepath z 1990 roku potwierdził swoją sławę poprzez ścisłe przestrzeganie kryminału Briana DePalmy, Scarface. Estetyka czerpała inspirację z thrillera z Miami (ubrania są bezsprzecznie podobne, podobnie jak ciężka syntezatorowa ścieżka dźwiękowa), Agneepath (dosłownie „ścieżka ognia”) ustawia swojego bohatera, Vijaya Chauhauna (Bachchan), na ścieżka zemsty.
Chociaż należy dokonać porównań między Scarface i Agneepath, warto zauważyć, że inspiracja Bollywood z 1990 roku wnosi więcej serca do historii. Bohater ma większe więzi rodzinne i prowincjonalne, działając z miejsca miłości nawet w przypadku morderstwa. Z kolei Tony Montana Al Pacino wydaje się bardziej rządzony przez surowe moce kokainy. Niektóre sceny i kluczowe momenty są powielane, ale szczerze mówiąc, klasyk de Palma to remake filmu z 1932 roku, a Agneepath został niedawno ponownie uruchomiony. W filmie z 2012 roku wystąpił Hrithik Roshan w wyjątkowo makabrycznym remake'u, którego zakończenie nie różni się niczym od ostatecznego blasku Tony'ego Montany.
9 Leon: Profesjonalista - Bichhoo
Bichhoo to Leon: The Professional, jeśli Natalie Portman i Jean Reno byli dziesięć lat starsi i całkowicie zakochani. Ta nieoczekiwana i drastyczna zmiana wieku zakończyła się długim, tanecznym utworem „Once You Fall In Love”, w którym Jeeva (Bobby Deol) i Kiran (Rani Mukerji) wyrażają swoje wzajemne uczucia na dachach i plażach.
Chociaż ten remake Bollywood zachowuje podstawowe elementy klasycznej historii Luca Bessona, Bichhoo niewiele robi, aby oddzielić się od Leona poza dodaną historią miłosną. Nawet replika Stansfielda, szalonego złoczyńcy Gary'ego Oldmana, pojawia się w filmie z niesamowitym podobieństwem (aż do beżowego garnituru). Niestety, baddie z Bichhoo jest bardziej karykaturą niż postacią, a zawodzący w konkluzjach Leon: The Professional jest niechętnie powracający w przeróbce. Bichhoo plagiatuje Leona kończącego prawie strzał za strzałem, aż do ruchów kamery, choć ma tylko ułamek emocjonalnego wpływu oryginalnego filmu.
8 Lot nad kukułczym gniazdem - Kyon Ki
Bollywood rozwija nieśmiertelną pasję do historii miłosnych. W Kyon Ki, filmie z 2005 roku zainspirowanym przez „Lot nad kukułczym gniazdem”, opowieść o czasie Randalla McMurphy'ego na oddziale psychiatrycznym staje się romansem z pacjentem / lekarzem. Wyobraź sobie, że złowroga Siostra Rched ma coś dla McMurphy'ego, a film z 1975 roku stał się Uciekły z Gniazda Rogacza. Z całą powagą Kyon Ki próbuje zmienić najważniejszą dynamikę nagradzanego Oscara filmu Milosa Formana. Przekształcenie gorącej rywalizacji Rched i McMurphy w romans jest jak zabranie Saurona z Władcy Pierścieni: po co zawracać sobie głowę Mordorem?
Kyon Ki podnosi stawkę dzięki żywym utworom i numerom tanecznym, ale nieumyślnie tworzy parodię poważnych elementów gry w instytucji psychiatrycznej. Tam, gdzie Gniazdo Kukułki znalazło równowagę między humorem a dramatem, Kyon Ki wybiera bardziej komiczną drogę, która zabiera serce z opowieści i zamienia jej zespół obsadzony w cyrku.
7 Milczenie owiec - Sangharsh
Jeśli The Silence of the Lambs zdobyło nagrodę za najlepszy film za niedorzeczny i prowokujący do myślenia thriller, remake Bollywood trafił do dopalaczy i zwiększył głośność do 11. W Sangharsh związek Clarice (Jodie Foster) i Lecter (Anthony Hopkins) zostaje zmieniony w pełny romans. Bohaterowie filmu Jonathan Demme zastępują oficer CBI Reet Oberoi (Preity Zinta) i Aman Varma (Akshay Kumar), niesłusznie uwięziony profesor zarezerwowany pod zarzutem zabijania dzieci. Varma nie jest mięsożernym potworem, który osłabia mózg Chianti. Nie, on jest po prostu dość przerażającym facetem, który nie może się powstrzymać przed zachowaniem się jak Hannibal Lecter.
Bez względu na to, jak niefortunny jest pokaz romantyzmu Varmy, nie kryje on w sobie scen wywołujących strach Shankara Pandeya (Ashutosh Rana). Jest to wyraźnie zastępstwo Bollywood dla Buffalo Billa, ale w Sangharsh jest fanatycznym złoczyńcą, który zabija dzieci, aby osiągnąć nieśmiertelność. W końcowych scenach filmu Sangharsh pcha kopertę, a krzykliwy zabójca dziecka krzyczy jak banshee. Reszta filmu może trochę pożyczyć od Silence of the Lambs, ale ta przerażająca scena zasługuje na uznanie.
6 Reservoir Dogs - Kaante
Niech rekord pokaże, że Quentin Tarantino naprawdę podobał się remake Bollywood jego kultowego hitu, Reservoir Dogs. Reżyser nie tylko miał dobre słowa dla reżysera Kaante, Sanjaya Gupty, ale pochwalił film za zagłębienie się w historie bohaterów, których oryginał nie miał czasu zbadać. Chociaż Kaante (dosłownie „ciernie”) jest silnie zainspirowany amerykańskim thrillerem napadowym, zawiera również elementy z Heata Michaela Manna i The Usual Suspects Bryana Singera, co czyni go najlepszym amalgamatem kryminałów z lat 90.
Chociaż jest produktem Bollywood, Kaante jest osadzone w Los Angeles i zawiera sporo angielskiego dialogu. Niektóre sceny między Major (Amitabh Bachchan) a Baali (Mahesh Manjrekar) oscylują między językami, tworząc idealny efekt dla zingerów, takich jak: „Jesteś chory. Jesteś chory!” Kaante swój sukces zawdzięcza nienagannej historii Tarantino, ale Sanjay Gupta i jego gwiazdorska obsada wyraźnie podnieśli materiał źródłowy na nowo.
5 Zaczep - partner
Remake Hitcha w Bollywood może być sagą rom-com trwającą dwie i pół godziny, ale jego prawdziwa podróż jest jeszcze bardziej męcząca. Producenci Partnerów byli prawie zmuszeni zapłacić 30 milionów dolarów na Sony Pictures i Will Smith Overbrook Entertainment za skopiowanie oryginału z 2005 roku. Chociaż sprawa nigdy nie została postawiona przed sądem, wyborcom z Hollywood między Hitch przyznano międzynarodowe prawa do transmisji remake'u hitu.
Biorąc pod uwagę, że ostatnia scena Hitcha była niesamowitą liczbą taneczną, nic dziwnego, że Bollywood dostrzegła finansową i kreatywną okazję. Partner wprowadza tylko niewielkie zmiany w historii, w której „Love-guru” Prem (legenda Bollywood Salman Khan) uczy Bhaskara Chaudry (Govinda), jak zabiegać o kobiety. Partner ma nawet podobną sekwencję skuterów wodnych jak oryginał, choć twórcy dodają do walki niebezpieczny pocisk kierujący ciepło. Film jest również wypełniony dodanymi utworami, takimi jak „Do You Wanna Partner?” i „You're My Love”. Te chwile pomagają odróżnić Partnerów od materiału źródłowego, ale ostatecznie podobieństw nie można przeoczyć.
4 Mój kuzyn Vinny - Banda Yeh Bindass Hai
Producenci Bollywood byli wielokrotnie ostrzeliwani z Hollywood, ale remake My Cousin Vinny z 2011 roku okazał się najbardziej problematyczny. Reżyser Ravi Chopra przerobił komedię i napisał, jak twierdzi, mocno zmieniony scenariusz, a następnie postanowił nakręcić film z rzekomą aprobatą producentów mojego kuzyna Vinny'ego. Po serii negocjacji w sprawie dystrybucji film został jednak opóźniony i ostatecznie oskarżony o proces z 20th Century Fox. Studio z Hollywood twierdziło, że Banda Yeh Bindass Hai był prostym zrywem klasycznego Joe Pesci z 1992 roku i domagał się odszkodowania, ostatecznie otrzymując 200 000 $ (w porównaniu z ich roszczeniem 1, 4 miliona $).
Biorąc pod uwagę nieporozumienia między podmiotami korporacyjnymi i rzekomy plagiat, Banda Yeh Bindass Hai jest niefortunnym przykładem nieudanej inspiracji. Choć film połączył legendy Bollywood Salmana Khana ze swoją partnerką Govindą, My Cousin Vinny wciąż siedzi w skarbcu BR Films i czeka na kinową premierę wiele lat po jego zakończeniu.
3 Dead Dead Poet's Society - Mohabbatein
Jeśli ustawisz „Wiele hałasu o nic” Szekspira w szkole przygotowawczej dla wszystkich chłopców i dodasz kilka piosenek i tańców, dostaniesz Mohabbatein. Mimo to hit Bollywood czerpał wiele z Dead Poet's Society, a mianowicie z głównego bohatera Johna Keatinga (Robin Williams). W klasycznym filmie Petera Weira z 1989 roku Keating służy jako swego rodzaju edukacyjny rabin dla swoich uczniów, budząc ich serca i umysły do życia, nauki i miłości. Jego niekonwencjonalne metody kontrastują z opresyjnie konserwatywnymi tradycjami akademii.
W Mohabbatein ta dynamika przejawia się w Raju (Shah Rukh Khan), nauczycielu muzyki, który grozi zmianą zimnego światopoglądu dyrektora Naryana Shankara (Amitab Bachchan w roli ożywiającej karierę). Tak jak John Keating nauczył swoich chłopców wartości „carpe diem”, Raj pokazuje swoim uczniom, jak zdobywać serca kobiet. Chociaż zasługują na porównania między tymi dwiema właściwościami, Mohabbatein jest w dużej mierze produktem jej kultury i utalentowanej reżyserki, Adityi Chopra.
2 Filadelfia - Phir Milenge
Pomimo nieodłącznych różnic między kulturą amerykańską i indyjską, niektóre historie mogą z powodzeniem przekraczać granice międzynarodowe. W 1993 roku Filadelfia pojawiła się na scenie około dekady po tym, jak kryzys AIDS po raz pierwszy osiągnął ogólnokrajową świadomość. Dramat sądowy w reżyserii Jonathana Demmea przyniósł potężne występy Denzela Washingtona i Toma Hanksa, z których ten ostatni zdobył Oscara dla najlepszego aktora w 1994 roku. Filadelfia mówiła nie tylko o powadze epidemii AIDS, ale także o reakcjach kulturowych i społecznych dla osób zarażonych chorobą.
W 2004 r. Producenci Bollywood mieli okazję przetłumaczyć historię Filadelfii w Indiach, które są domem dla trzeciej co do wielkości epidemii HIV na świecie. Kontynuując główną historię oryginalnego filmu o ucisku i niesprawiedliwości, Phir Milenge opowiada historię Tamanny Sahni (Shilpa Shetty), odnoszącego sukcesy dyrektora agencji reklamowej, który stoi na noc ze starym płomieniem, Rohit (Salman Khan). Kiedy Tamanna dowiaduje się później, że zaraziła się wirusem HIV, wiadomość, która rozprzestrzenia się jak pożar i prowadzi do jej ostatecznego zwolnienia z firmy reklamowej. Reżyseria popularnej indyjskiej aktorki Revathi Phir Milenge (dosłownie „spotkamy się ponownie”) to przemyślana adaptacja potężnego dramatu Jonathana Demme.
