10 rozstrzygających decyzji, które ranią prequele Gwiezdnych wojen (i 10, które je uratowały)

Kiedy fani myślą o Gwiezdnych Wojnach, rzeczy, które przychodzą na myśl, obejmują najlepsze części galaktyki daleko, daleko. Jedi i Ciemna Strona. Droidy i Szturmowcy. Pojedynki na miecze świetlne i bitwy kosmiczne. Dziwne planety, a nawet dziwniejsze stworzenia. John Williams fanfary i otwierające się czołgi. Są też fragmenty narracji, które fani wolą zapomnieć. Choć trylogia prequel - The Phantom Menace z 1999 r., Attack of the Clones z 2002 r. I Revenge of the Sith z 2005 r. - zawiera wiele rzeczy, które sprawiły, że fani zakochali się w Gwiezdnych wojnach od czasu premiery pierwszego filmu w 1977 r. popełnił błąd.

Prequelowa trylogia miała opowiedzieć pełną historię upadku Anakina Skywalkera na Ciemną Stronę. Fani nie mogli się doczekać, aby zobaczyć, jak legendarny Jedi stał się nikczemnym Darthem Vaderem. Niestety, historia została przerobiona na większą narrację skoncentrowaną na wojnie handlowej i machinacjach politycznych, które nie wykrzykiwały kosmicznej przygody.

Prequele były również zaniepokojone niektórymi castingami, które pozostawiły mieszanych fanów. Trylogia przyciągnęła fantastyczny talent, ale niektórzy aktorzy radzili sobie znacznie lepiej niż inni pod względem krytyków. W wielu przypadkach trudno jest rozplątać, czy to były wybory castingowe, czy pisanie, które nie zawsze działało. W innych przypadkach aktorzy byli prawdopodobnie źle wyrzuceni.

Tutaj omawiamy 10 decyzji castingowych, które szkodzą Prequelom Star Wars (i 10, które je uratowały).

20 HURT: NATALIE PORTMAN

Dziś Natalie Portman znana jest jako utalentowana aktorka nagrodzona Oscarem, ale jej przyszła wielkość nie była oczywista, kiedy wystąpiła jako Padmé Amidala w prequelach Star Wars. Wiele problemów związanych z jej rolą nie było winą Portmana, historia miłosna, której była częścią, była trochę za duża, a wiersze, którymi była obarczona, były strasznie napisane.

Dodatkowo trajektoria jej postaci była po prostu przygnębiająca. Padmé rozpoczyna trylogię jako królowa, zostaje senatorem, a przy trzecim filmie jest ciężarną żoną, której jedynymi zajęciami są martwienie się o męża i czekanie, aż wróci do domu. Podczas gdy w pierwszym filmie była sztywna i mało ekspresyjna, w ostatnim filmie jest oszałamiającym bałaganem, który traci wolę życia. Padmé - i Portman - zasługiwały na coś lepszego.

19 ZAPISANY: JIMMY SMITS

Jimmy Smits nie odegrał dużej roli w prequelach. W rzeczywistości większość czasu spędzanego na ekranie jako senator Bail Organa spędził na objeżdżaniu Jedi i zostaniu przybranym ojcem Lei. Jednak nieodłączny urok i sympatia Smitsa nadały wydarzeniom politycznym, które zakończyły serię, i sprawiły, że fani bardziej dbali o to, co dzieje się w Senacie, niż mogliby to zrobić inaczej.

W filmie pełnym postaci ze wszystkich pasów Smits pojawił się jako trzeźwy, dostojny dorosły w pokoju. Objęcie sprawy Jedi, pilność jego działań w celu ich ocalenia oraz reakcja na koniec Republiki podniosły pośpiech historii, która zakończyła trzeci film. Status Smitsa jako weterana był doskonale dopasowany do roli, którą grał.

18 HURT: TEMUERA MORRISON

Jako łowca nagród Jango Fett, Temuera Morrison ma być jednym z najniebezpieczniejszych ludzi w galaktyce. Wykazano, że jest zdecydowany w pogoni za swoim kamieniołomem, sprytnie próbując ukończyć wyznaczoną misję bez wyrzutów sumienia i przeprosin. W rzeczywistości jest tak dobry, że jest cała armia jego klonów.

Jednak obraz Morrison nie pasuje. Jego występ nie sprawia, że ​​postać wydaje się sprytna lub niebezpieczna. Zamiast tego jawi się jako jednowymiarowy i użytkowy. Człowiek, który powinien zawsze mieć plan, wydaje się, że brakuje mu dużo życia wewnętrznego. W rezultacie jego wydajność nie sprowadza się do niczego więcej niż do obsługi. Biorąc pod uwagę, że jest to ojciec Boby Fetta, postać powinna inspirować odbiorców bardziej niż niewielkie zainteresowanie.

17 ZAPISANY: SAMUEL L. JACKSON

Bez względu na to, jaką postać gra, Samuel L. Jackson wnosi do swoich ról powiew nieufności. To sprawia, że ​​oglądanie niemal każdego filmu sprawia mu przyjemność, a jego przedstawienie Mistrza Jedi Mace'a Windu nie jest wyjątkiem. W ciągu trzech prequeli Jackson wystąpił w jednym z najbardziej konsekwentnych występów w filmie jako lider, wraz z Yodą, Najwyższej Rady Jedi.

Jackson wniósł swoją charakterystyczną charyzmę do roli, nadając mędrkowi Windu moc i znaczenie. Był także jedyną postacią w prequelu, która władała fioletowym mieczem świetlnym - wybór, który podkreślił wyjątkowość postaci i człowieka, który w nią grał. Windu w końcu spotkał się ze swoją śmiercią podczas nieudanej próby zatrzymania kanclerza Palpatine'a w trzecim filmie i wstydem było patrzeć, jak odchodzi.

16 HURT: PERNILLA SIERPIEŃ

Poznanie mężczyzny, który miał zostać Darth Vaderem jako dziecko na Tatooine, oznaczało także spotkanie z jego matką, Shmi Skywalker. Pernilla August grała Shmi jako niewinną i pasywną. Ktoś, kto nie walczył z jej złymi warunkami ani nie stawiał w obronie siebie ani syna. Choć tego wymagał skrypt, występ nie wskazywał na żaden konflikt ani życie za postacią. Była tekturą wyciętą z „dobrej” matki - nijaką, nieciekawą i po prostu wspierającą swoje dziecko.

Po bezskutecznych próbach uratowania Shmi przed Najeźdźcami z Tuskanu, którzy wzięli ją w Ataku Klonów, zabija cały obóz w zemście zemsty. Po raz pierwszy widzimy, jak nisko może zejść Anakin, chociaż trudno zrozumieć, dlaczego Shmi wzbudza taką wściekłość w swoim dawno zaginionym synu.

15 ZAPISANY: NEESON LIAM

Podejście Liama ​​Neesona do Qui-Gon Jinn, mistrza Jedi do padawana Ewana McGregora Obi-Wana Kenobiego, budzi kontrowersje wśród fanów. Niektórym podoba się jego podejście do Jedi, a niektórym trudno traktować tę postać poważnie. Za nasze pieniądze Neeson był jedną z najlepszych rzeczy w odcinku I - Mroczne widmo, jedynym filmem w trylogii, w której występuje. Jako najgorszy z trzech prequeli, poprzeczka doskonałości nie jest tak wysoka, ale trudno nie docenić głębi, jaką Neeson wniósł do roli, która mogła być jednowymiarowa.

Jinn waha się między mądrością a odrobiną arogancji i demonstruje swoją silną wiarę w Anakina, nalegając, by chłopiec został przeszkolony na Jedi. Wielu innym aktorom trudno byłoby wyciągnąć połączenie mądrości i wiary Jinna, ale Neeson robi to z łatwością.

14 HURT: ZAMKI KEISHA

Keisha Castle-Hughes była nominowana do Oscara za swoją pierwszą rolę w filmie „Jeździec wielorybów”. Miała wtedy zaledwie 13 lat. Zaledwie kilka lat później pojawiła się w odcinku III - Zemsta Sithów jako Apailana, królowa Naboo.

Naprawdę nie ma wiele do powiedzenia o roli Castle-Hughes w „mrugnięciu okiem”. Postać jest bardzo

biały. Poważnie, jej kostium i makijaż? Biały. Rola była przede wszystkim przypomnieniem, ile pracy kobiety Gwiezdnych Wojen muszą włożyć w swój wygląd - nawet gdy biorą udział w pogrzebie. Podczas gdy celebrytka tworzy epizod w dużym filmie z namiotu, nie jest jasne, dlaczego talent Castle-Hughes zmarnowano w tej roli.

13 ZAPISANY: KENNY BAKER

Kenny Baker grał w R2-D2 od czasu wprowadzenia małego droida w Star Wars: Episode IV - A New Hope. Chociaż nie można zobaczyć Bakera za puszką, to jest ukochany droid, po prostu wiedząc, że był tam, aby upewnić się, że charakterystyka R2-D2 pozostanie spójna, był mile widzianym prezentem dla fanów.

Pod koniec trylogii Artoo i C-3PO połączyli się i rozpoczęli chemię dziwnych par. Znajomość bohaterów i ich głupie żarty były jednym z jasnych punktów w filmach. Jednocześnie trudno się nie zastanawiać, jak wszyscy w galaktyce zdają się rozumieć sygnały Artoo, niezależnie od tego, na jakiej planecie się znajduje.

12 HURT: BRIAN BŁOGOSŁAWIONY

Brian Blessed jest znakomitym aktorem scenicznym i ekranowym, którego melodyjny głos doprowadził do obsady wielu ról głosowych. Fani Gwiezdnych Wojen mogą zostać wybaczeni za to, że nie wiedzą o tym, biorąc pod uwagę wątpliwy występ Blessed jako Bossa Nassa w The Phantom Menace. Jako głos króla Gungan, elokwencja Błogosławionego została pochowana pod szeregiem niefortunnych tyknięć wokalnych, od ofensywnego akcentu po losowe plucie i plucie.

Podobnie jak kolega Gungan Jar Jar Binks, Boss Nass jest oskarżany o karykaturę. Ta gruba i ignorancka postać nie była tak urocza i komiczna, ale jako niefortunny stereotyp. Rola ta była utraconą szansą dla uniwersum Gwiezdnych Wojen. Głos Błogosławionego mógł zostać wykorzystany do znacznie silniejszego efektu.

11 ZAPISANY: ANTONIE DANIELS

Podobnie jak powrót Kenny'ego Bakera do roli R2-D2, dla fanów była radość zobaczyć, jak Anthony Daniels ucieleśnia C-3PO w filmach prequel. W rzeczywistości prequele były czymś w rodzaju historii dla wybrednego droida, pokazując jego początki z rąk młodego Anakina Skywalkera i tego, jak przypadkowo uczestniczył w wielu kluczowych wydarzeniach podczas upadku Republiki.

Mimo że wykonano go z metalu, Daniels wniósł do C-3PO więcej osobowości niż wielu aktorów prequela wcielonych w ludzkie role. Od samego początku fani byli świadkami nieszczęsnych zachowań droida. Zapewniona przez niego komiczna ulga była o wiele bardziej zabawna niż jakikolwiek denerwujący „humor”, którym Jar Jar Binks poddał fanów.

10 HURT: ANDY SECOMBE

Podobnie jak kilka innych postaci w prequelach, szczególnie tych z The Phantom Menace, rola Watto miała powiew złego stereotypu. Jako właściciel niewolnika, który nie miał nic przeciwko zebraniu większych pieniędzy, skrzydlata postać stała się dla wielu widzów antysemicka. Jako głos za Toydarianinem, Andy Secombe utknął, dostarczając linie Watto z godnym zawodzenia akcentem, który podkreślał amoralną chciwość postaci.

Podobnie jak wina wielu innych postaci nie leży wyłącznie po stronie aktora, tak mało prawdopodobne jest, że Secombe sam doszedł do charakteryzacji Watto. Stworzenie było prawdopodobnie wynikiem błędnego kierunku i pisarstwa George'a Lucasa. Mimo to Watto nie zrobił nic, aby poprawić sceny, w których się pojawił.

9 ZAPISANY: FRANK OZ

Frank Oz słynie wypowiedział Yodę, gdy pojawił się w Star Wars: Episode V - The Empire Strikes Back. Po tak dużym wpływie na rolę, nikt nie mógł w żaden sposób pożyczyć tej postaci w przyszłych częściach dużego ekranu. Na szczęście Oz powrócił jako Yoda we wszystkich trzech prequelach, po raz kolejny wypowiadając słowa mądrości w zacofanych zdaniach, które podobały mu się przed dziesięcioleciami.

Jedną z najlepszych rzeczy w trylogii prequel było to, że rola Yody była jeszcze większa niż w oryginalnych filmach. Historia powodów, dla których Yoda poszedł na wygnanie, obejmowała jedną z najciekawszych części prequeli, a praca głosowa Oza zapewniała pocieszającą ciągłość między oryginalnymi filmami a nowszą trylogią.

8 HURT: DANIEL LOGAN

Boba Fett jest ulubieńcem fanów oryginalnych filmów o Gwiezdnych Wojnach, pomimo jego krótkiego występu. Choć może wydawać się dobrym pomysłem, aby skorzystać z tej miłości fanów, pokazując go jako młodego chłopca w Attack of the Clones, wygląd wyrządził więcej szkody niż pożytku. Przedstawienie Boba przez Daniela Logana jako rozdrażnionego dziecka usunęło tajemnicę z postaci.

Co więcej, przedstawienie Logana nie wskazywało na to, że postać ta mogłaby kiedykolwiek zmienić się w obliczonego miłośnika łowców nagród. Zamiast tego Logan wydawał się nieudany i nie na miejscu. Jedyne oznaki tego, jak postać mogła się stać, wydarzyły się, gdy był świadkiem upadku ojca z rąk Mace'a Windu. Chwila, która zdawała się tworzyć coś bardziej interesującego, ale nigdy nie poszła dalej.

7 ZAPISANY: CHOINKA CHRZEŚCIJAŃSKA

Na początku i w połowie 2000 roku Christopher Lee prawie doskonalił sztukę grania podwójnego przestępcy. Między pojawieniem się w ostatnich dwóch prequelach Gwiezdnych wojen a jednoczesnym przedstawieniem Sarumana w trylogii Władca pierścieni, Lee specjalizował się w konkretnym rodzaju złego faceta. Na szczęście Lee był wyjątkowy pod względem grawitacji tych poległych postaci, bez względu na to, jak fantastyczni byli.

Lee przekonywająco nosił zdradę hrabiego Dooku, nadając niuansowi jego charakterystykę człowieka, który upadł na Ciemną Stronę. W rzeczywistości Lee bardzo dużo rzutował na własne oczy. Kiedy zdaje sobie sprawę, że jego Mistrz Sith zwrócił się przeciwko niemu, prawie współczujesz mu, pomimo jego wcześniejszych złych czynów.

6 HURT: AHMED BEST

Żadne podsumowanie kiepskich wyborów w prequelach Gwiezdnych wojen nie byłoby kompletne bez wspominania o niefortunnej kolejce Ahmeda Besta jako przeklętego Jar Jar Binksa. Jednak po prawie 20 latach negatywności wywołanie tej postaci wydaje się bardzo podobne. W tym momencie nawet nie-fani znają pukanie do Jar Jar - jest irytującą, nieśmieszną karykaturą, której slapstickowe shenanigany i niefortunne wzorce mowy pozostawiły fanów Star Wars wszędzie zakłopotanych i wściekłych.

Reakcja na Jar Jar była szybka i ranna. Mimo to trudno winić Best za robienie tego, do czego został skierowany. Ważniejsze pytanie brzmi: dlaczego wśród legionów ludzi, z którymi musieli przejść prequele, nikt na orbicie George'a Lucasa nie zmusił go do ponownego rozważenia mądrości włączenia tak strasznej postaci do filmów.

5 ZAPISANY: RAY PARK

Jako Darth Maul, Ray Park nie osiąga zupełnie nowych poziomów w aktorstwie dramatycznym. W rzeczywistości można argumentować, że jego kostium i makijaż wykonują dla niego większość pracy aktorskiej. Niemniej jednak trudno jest kłócić się z groźną mocą jego postaci, gdy bezlitośnie ściga Qui-Gon Jinn i Obi-Wana Kenobiego w The Phantom Menace.

Ostatecznie Darth Maul jest najbardziej fascynujący podczas swoich scen walki i tak właśnie powinno być. Okazuje się atmosferą spokojnej determinacji i niebezpieczeństwa, gdy walczy z wrogami, stawiając wszystko w pojedynku, który jest jedną z najlepszych rzeczy w pierwszym filmie prequel. Podczas gdy osobowość Dartha Maula jest lepiej opisana w innych opowieściach, wniósł do The Phantom Menace kilka bardzo potrzebnych stawek i emocji.

4 HURT: HAYDEN CHRISTENSEN

Jako nastoletnia i młoda dorosła Anakin Skywalker, Hayden Christensen musiał radzić sobie ze złym dialogiem i słabym tempem postaci, więc zrozumiałe jest, dlaczego aktorowi trudno było opowiedzieć historię rozwoju Anakina w krainie Dartha Vadera. Jednak wraz z tymi problemami Christensen również wydawał się źle obsadzony w tej roli.

Christensen przedstawił Anakina jako płaczliwego nastolatka, kogoś szalonego, ponieważ nie był traktowany poważnie i zbyt młody, by zrozumieć, dlaczego. W każdej innej historii byłaby to faza, z której wyrósłaby postać, ale w prequelach jest to początek kolejki Anakina na Ciemną Stronę. Przejście Anakina do Dartha Vadera jest niewiarygodne, podobnie jak jego romans z Padmé Amidala. Między wątpliwą obsadą Christensena a kiepską realizacją filmowców największe wydarzenia z trylogii prequel nie działają.

3 ZAPISANE: IAN MCDIARMID

Ian McDiarmid, senator, który został kanclerzem Palpatine, był jedną z najbardziej przekonujących postaci w filmach prequel. Jako rzekomo uczciwy polityk, który kłamie i manipuluje swoją drogą do coraz większej władzy, McDiarmid dał mistrzowskie przedstawienie, które nieskończenie fascynuje do oglądania.

Łuk Palpatine'a od Senatora do Cesarza jest naprawdę przekonujący i całkowicie przekonujący w rękach McDiarmida. Kiedy udaje mu się zagrać na obu końcach na środku, obalić porządek Jedi i ustawić upadek Anakina Skywalkera, zła głębia postaci powoli się ujawnia. McDiarmidowi udało się odzyskać postać z oryginalnej trylogii, przekonująco przedstawiając historię cesarza w przedstawieniu, które nigdy nie padnie ofiarą niektórych problemów napotykanych przez jego gwiazdy.

2 HURT: JAKE LLOYD

Krytykowanie dziecka jest błędem, nawet jeśli gra ono jedną z najbardziej kluczowych postaci w całej kręgu filmów. Niestety, wizerunek Jake'a Lloyda młodego Anakina Skywalkera pojawił się tak słabo, że trudno nie zauważyć, jak wiele za to poniosła trylogia. Lloyd, podobnie jak portret Anakina Haydena Christensena, gdy był trochę starszy, wydawał się źle poinformowany. Miał kłopoty z wniesieniem jakiegokolwiek życia lub człowieczeństwa do swojej roli, niefortunny początek dla postaci, która miała być centralnym punktem prequeli.

Oczywiście to nie wszystko wina Lloyda. Wielu fanów zauważyło, że Anakin nigdy nie powinien był być prezentowany w tak młodym wieku. Nie tylko sprawiło, że jego sceny z przyszłą żoną, Padmé Amidala, były bardzo niewygodne, ale także sprawiło, że trudno go traktować poważnie jako doświadczonego wynalazcę i ścigacza pod.